Lieve Carina, lieve vriendin,
Meer dan 30 jaar geleden werden we collega’s en al snel waren we vriendinnen.
Ik hoor nog jouw schaterlach, die galmde dan door onze hele kantoortuin.
Toen ik in Amsterdam noord kwam wonen, gingen we carpoolend naar werk, en ja, dan stonden we vaak in de file en dan bespreek je veel, lief en leed werd gedeeld.
We gingen samen aerobiccen, bij die danseres van Doris Dee; Samen winkelen, lunchen, terrasje pakken, weekendjes weg. We gingen op tennisles en zelfs op schaatsles. Dat heeft niet lang geduurd, Och, wat vonden wij dat schaatsen moeilijk .
We kregen allebei een zoon, zo trots als een pauw waren we! Samen winkelen maar dan met de kinderwagens. Ik weet nog die keer dat Daniel en Jorrit allebei zo bang waren voor die clowns in Zaandam, moesten wij met 2 huilende peutertjes snel weer naar huis.
Toen de jongens iets ouder waren, stonden we samen bij het voetbalveld. Trots op onze voetballende mannetjes; en samen met Wilma en Greet breidde ons vriendinnen groepje zich uit, we waren soort van voetbalmoeders. ( Jij schreeuwde het hardst )
Nog meer weekendjes weg, soms ook met onze kinderen erbij, Slagharen bijvoorbeeld, wat hebben een plezier gehad, wij moeders met elkaar genietend van onze kinderen in de attracties, Jorrit met Sabine in het treintje, ik zie het nog zo voor me. Natuurlijk ook lekker eten bij elkaar, soms ook gezellig met onze mannen erbij.
Ons app-groepje heet “bijkletsen”, maar dat zal zonder jou nooit meer hetzelfde zijn.
Door wijziging van banen en verhuizingen waren er natuurlijk ook periodes dat we elkaar wat minder zagen, maar dat veranderde niks aan onze vriendschap.
Jouw 60e verjaardag, afgelopen jaar, vierde je samen met Jorrit en Guido op Bali. En als verrassing waren Aya en Roy daar ook. Wat fijn dat jullie dit nog samen hebben gedaan.
Na je laatste vakantie met Guido in Spanje, hadden wij met z’n viertjes nog een “bijklets” afspraak staan, maar toen liet je ons al verdrietig weten dat we die even moesten uitstellen omdat er vlekjes waren gevonden; Wat was dat schrikken zeg. Dit was nog geen 5 weken geleden. Helaas, het was geen goed nieuws, maar toch klonk je hoopvol; er zou nog veel voor je kunnen worden gedaan en je sprak toen de hoop uit dat we nog veel leuke dingen samen konden doen.
Nog geen 2 weken geleden belde je me nog om me te feliciteren met m’n verjaardag, je had zelfs nog een kadootje voor me.
Wie had ooit kunnen bedenken dat het daarna zo snel zou gaan. Het is echt niet te bevatten dat je er niet meer bent, dat we niet meer samen even kunnen lunchen, of een bakkie doen of gezellig bijkletsen met de meiden. Lieve schat, het is onbegrijpelijk dat wij hier met z’n allen nu afscheid van je aan het nemen zijn. Wij gaan je enorm missen! Bedankt dat je onze vriendin was.
rust zacht lieve schat. Ik hou van je.