Lieve Elien, kinderen en kleinkinderen,
Ik heb Cees in eerste instantie leren kennen via "de Regenboog", de school waarop de kinderen zaten, Celine en Mirelle, Wolfert is geboren toen Mirelle bij mij in de klas zat. Cees is ook voorzitter geweest van het schoolbestuur. Een protestants christelijke school, dus wij kwamen elkaar ook tegen in de kerk.
Het contact werd intensiever toen ik jaren later wijkouderling werd in de Donkenbuurt. Dat was een hernieuwde kennismaking en ik leerde Cees en Elien beter kennen. Met enige regelmaat legde ik een bezoekje af en toen ben ik Cees en jou Elien bijzonder gaan waarderen. Jullie gingen samen de strijd aan tegen de ziekte van Cees. Een ziekte die steeds vaker de kop opstak.Daarbij werden jullie onvoorwaardelijk gesteund door de kinderen en kleinkinderen, waar Cees zo ongelooflijk trots op was.
Ondanks alles bleef Cees de mooie dingen in het leven zien en bleef hij geïnteresseerd in de mensen en de dingen om hem heen. Het was fijn om met Cees over van alles en nog wat te kunnen praten, o.a. de vakanties, de nieuwe tuinaanleg, de kleinkinderen, de rode scootmobiel waarmee hij 's zomers graag naar een terrasje reed. Maar ook over serieuzere onderwerpen, zoals bv. onze kerk en het geloof konden we elkaar vinden. Ik heb veel respect gekregen voor de manier waarop Cees in het leven stond.
Hij is een groot voorbeeld voor mij en veel andere mensen. Iedereen die hem gekend heeft, zal hem missen. Maar alle mooie herinneringen zullen blijven. En die zullen we koesteren.
Vergeten zullen we hem nooit!!
Lieve Elien, kinderen (en partners) en kleinkinderen, ik wens jullie ook namens Juul Gods troost, kracht en liefde toe.
Lieve groet, Jannie