Erick den Boer

Beste Judith en Noortje Per toeval hebben we ontdekt dat onze neef is overleden. Namens de "vergeten" neven en nichten den Boer willen we jullie sterkte wensen met het verwerken van dit grote verlies en het weer oppakken van het leven nu jullie Erik moeten missen. Hierbij 2 foto's met Erik als 1 jarige en als 55 jarige tussen zijn neven en nichten den Boer, Mast en Wendrich

Judith en Eva Noortje, Als we aan Erick denken, denken we aan de Utrechtsdwarsstraat. Dan hebben we het zo'n kleine 30 jaar geleden. Of nog langer, dat zou zo maar kunnen. Een vriend van ons, Peter, had daar een werkplaats en daar kwamen we Erick voor het eerst tegen. Jaren later, wederom via Peter, hebben we dankbaar gebruik gemaakt van Erick's creativiteit en dat maakt dat wij hem dagelijks in de nabijheid hebben. Zie o.a. de foto van een van de kasttrappen die hij voor ons heeft gemaakt en het onderstel van het tafeltje. Daarnaast kwam hij soms ook zo maar spontaan langs en bij een van die bezoeken bracht hij kievietsbloembolletjes mee, ook daarmee hebben wij een mooie blijvende herinnering aan Erick. Naast zijn verhalen, enthousiasme en positiviteit zullen wij ook zijn moedige houding herinneren. Wij wensen jullie heel veel sterkte met dit zware verlies.

Een privé bericht is achtergelaten door Monique & Harald

Judith en Eva Noortje, Ik heb Erick voor het eerst ontmoet bij Paul en Angela. Het klikte meteen, leuke gesprekken en lachen. Dat is altijd zo gebleven. Enthousiast, gedreven, spontaan, gezellig en altijd opgewekt en vrolijk in alle omstandigheden. Ben een paar keer in zijn werkplaats, broedplaats geweest. Vol enthousiasme vertelde hij over zijn werk en ideeën. Enorm creatief en super technisch. Regelmatig als hij liep of langsreed een praatje, aanstekelijk positief. Ondanks veel verdriet en pijn naar buiten toe altijd opgewekt. Heel knap, dat zal mij altijd bijblijven, een absoluut lichtend voorbeeld voor mijn. Ik wens jullie heel veel steun en sterkte met dit verlies. Erick is zo iemand die je je hele leven bijblijft. Ik zal hem zeker missen

Een privé bericht is achtergelaten door Wim Bosboom

Een privé bericht is achtergelaten door Egbert Buijs

Erg triest nieuws. Ik herinner me Erick als een goede vriend en 'maat' van het Mediacomplex. We hebben nog even samengewerkt voor een saai zakelijkblad. Ericks teksten waren altijd goed verzorgde en erg speels ('Sinds managementheugenis'). Later heeft hij nog een stel fraaie sokkels gemaakt voor enkele beelden van mij opa. En per ongeluk een gipsen beeld omver gestoten. "Dat is hopelijk niet erg", vroeg hij m'n oma. "Dat is vreselijk", zei ze. Waarop hij niets anders kon dan lachen. Toen was het meer erg.

Lieve Judith en Noortje, dankjewel voor het bijzondere afscheid dat we maandag hebben genomen. Dankjewel Erick voor alles wat je met je leven mooier hebt gemaakt. Werkplaatsgenoot in Wormer, gast en filmer op ons huwelijk op Amorgos, vele projecten samen uitgevoerd. Hier een greep uit de foto's. Veel liefs en sterkte, Dorothea en Bart

Een privé bericht is achtergelaten door Co de Vries

Een privé bericht is achtergelaten door Elisabeth en Olaf

Beste Judith en Eva Noortje, bedankt voor het toesturen van de overlijdenskaart van Erick. We zijn geschokt en verdrietig en kunnen niet geloven dat Erick De Man Van Staal er niet meer is. Lieve Erick, bedankt voor de prachtige stalen deuren die je hebt gemaakt voor de Krugerkamer. Ze oogsten nog altijd veel bewondering van alle bezoekers.

Een van onze bijzondere herinneringen is hoe wij in de groeps-WhatsApp verrast werden met het verhaal van de koffer die op vakantie ging. Terloops kwamen foto's langs met teksten, waardoor iedereen een lach op zijn gezicht kreeg. Wij geloven en kunnen ons alleen maar voorstellen dat de lach die hij op al onze gezichten heeft gebracht, ontzettend tekenend is voor zijn persoonlijkheid. Ter herinnering delen we hieronder enkele foto's en de bijbehorende teksten: "Erick neemt Fiori mee op een welverdiende vakantie" Foto 1: Fiori heeft zin in een dagje poolside! Foto 2: Free Fiori, she flies again at 7 a.m. Foto 3: Fiori floating! Het is ook zo warm... Foto 4: Fiori freestyle! Foto 5: Fini Fiori, zoveel gezwommen, nu even lekker afdouchen en... Foto 6: ... opdrogen in de schaduw. Wij leven ontzettend met jullie mee en hopen dat er vandaag op veel mooie herinneringen teruggekeken mag worden.

Lieve Judith en Noortje, Als het weer lente werd op de Hospeslaan, klonk Ericks stem weer door de tuinen. Wat een levendigheid en vrolijkheid bracht hij. Vaak gevolgd door Judiths schaterlach. Praatjes over de schuttingen, ontmoetingen, gastvrijheid in jullie tuin. Wat hebben we enorm veel plezier gehad bij de vele borrels, picknicks op 't Wed, koningsdagen, oudjaarsnachten. Gouden dagen, goeie tijden! Ook Ericks zorg voor al wat leeft, of waar hij mee bezig was, zoals zijn werk, zal me bijblijven. Dieren, tuinen, de boerderij in Engeland, huizen in vakantietijd. Het was bij hem en jullie in goede, liefdevolle handen. Ontroerend mooi vond ik ook hoe gedreven hij was, om jullie huis zo mooi en goed mogelijk te maken. Voor jullie toekomst, zooo zorgzaam en liefdevol. Wat was hij blij als hij weer iets nieuws kon laten zien: de ramen, de vloerverwarming, de kelder, de slaapkamer, de nieuwe keuken, hij kon er glansrijk over vertellen. Een grappige, geestige creatieveling. In zijn taal, in zijn werk, in zijn kijk op de wereld. Origineel en met een grote eigenheid. Een creatieve levenskunstenaar. Waar Erick was, was leven. Wat zullen we hem missen! En wat fijn dat we jullie buren blijven! Veel liefs, Bertie

Toen wij in 2009 in de Hospeslaan kwamen wonen en ik op een gegeven moment buiten stond bij de vuilcontainer kwam Erick net naar buiten. Was onze eerste ontmoeting. En er kwam direct een gesprek op gang dat regelmatig uitmondde in heel hart lachen. Dat is altijd zo gebleven. Zelf toen wij weer vertrokken. En weer terug kwamen. En het is geen tikfout, want het ging bij Erick in mijn ogen om 'hart' en 'lachen'. Ons hele gezin inclusief alle dieren zijn direct in het hart van Erick en Judith opgenomen. En daar bleef altijd een plekje. Dat hebben wij altijd zo gevoeld. En nog steeds. Jullie hebben ons heel wat keren geholpen. We konden altijd bij jullie terecht. Ook als we op vakantie gingen en er een aantal dieren waren die opvang nodig hadden. Juist dan. En dan kregen wij altijd foto's van hoe Erick met de kat of de hond bezig was. Dat is ons heel dierbaar. Dankjewel Erick Voor je 'hart' en je 'lach'. Dankjewel voor de mooie dingen die je in ons huis en ons leven hebt toegevoegd. Wij zijn er voor Judith en Noortje. Jij hebt rust nu. Henriette, Robert, Ella, Mees, Suzie, Louis, Tommy, Charlie, Billy en Jackson.

Het is 1990 als Erick een bordeauxrode Peugeot 404 van scratch af compleet restaureert in een oude loods op de ADM-terrein. Je ouders waren erbij toen de auto na maanden zwoegen stond te blinken in je werkplaats, we dronken champagne en bewonderden het resultaat. Erick heeft mij geholpen mijn Austin Maxi door de keuring heen te slepen. We reden van garage naar garage op zoek naar onderdelen, een mooie tijd. We kenden elkaar van de School voor de Journalistiek, hebben samen nog gewerkt aan schrijfopdrachten. Maar de Peugeot 404 was volgens mij de ommekeer in jouw leven om verder te gaan met metaal. Een prima keuze! We hadden weliswaar al lang geen contact meer. Het leven jakkert door, een keer afspreken stel je telkens uit en voor je het weet is het te laat, blijkt ook nu weer. Dank voor alle mooie momenten.

Lieve Judith en Noortje, Erick was de meest fantastische buurman die wij ooit gehad hebben. Zijn positiviteit, humor, kijk op het leven en liefde voor onze dochter zullen ons altijd bijblijven. Zijn uitspraak "We maken van elke dag een mooie dag" die Sarah regelmatig citeert zullen we blijven koesteren. Wanneer de lente zijn intreden doet en de plantjes in onze voortuin weer gaan groeien zullen we elk jaar weer met veel plezier terugdenken aan Erick, die het zo heerlijk vond dat hij zich ook mocht uitleven in onze voortuin en daar genoten wij weer van. Stiekem hopen we dat hij woord houdt en we af en toe gekriebel aan onze tenen voelen of getrek aan een oor. Want volgends Sarah was hij dit van plan daarboven ;) We gaan Erick ongelovelijk missen!

Lieve Erick, Vanaf dag één dat ik over de drempel stapte op de Hospeslaan 57, voelde het als een warm bad. En ik weet dat iedereen die binnenkwam datzelfde ervaarde. Het was een huis vol warmte, gastvrijheid en gezelligheid - een gevoel dat jij en Judith samen creëerden. Ik heb jullie wel eens de eeuwige borrelaars genoemd. Altijd, als ik er was, verschenen de borrelplankjes en de wijntjes op tafel. Het was nooit zomaar een bezoek; het was een moment om samen te zijn, te genieten, te lachen. Ik kwam er dan ook altijd graag. Eén van mijn mooiste herinneringen is de spreekbeurt – of beter gezegd, de lange toespraak – die ik kreeg over jullie nieuwe keuken. Ik vond het prachtig hoe jij met zoveel passie en energie over iets kon vertellen. Die energie en levenslust straalde je uit, altijd. Sinds ik je ken heb ik je zo zien leven: vol passie, humor en positiviteit. Als er bezoek was, merkte je niet dat je ziek was. Jij was de luidste, de meest aanwezige – en het gezelligst. Het volume kon dan ook flink omhooggaan, maar dat zorgde juist voor die kenmerkende warmte. Waar jij was, was leven. En wat heb ik een bewondering voor je gekregen. De afgelopen maanden waren loodzwaar – dialyse na dialyse, tegenslag na tegenslag – en toch bleef je knokken. Zelfs toen je uitbehandeld was, hield je vast aan hoop: “Misschien heb ik nog wel een jaar.” Dat optimisme hoop ik van je te hebben geleerd en mee te nemen in de rest van mijn leven. Je had het talent om met iedereen een praatje te maken. De band die je had met het buurmeisje was zo aandoenlijk, en je had altijd een verhaal klaar. Ik heb zo gelachen toen ik je vroeg waar je vandaan kwam en jij vol overtuiging “Engeland” zei – tot grote frustratie van Judith en Noortje: "Papa, jij komt helemaal niet uit Engeland!" En dan het eeuwige gepuzzel met Noortje. Jullie hadden samen een heel systeem uitgedokterd, en soms deed ik ook mee. Af en toe maakten Noortje en ik de puzzel stiekem af, waardoor jij ineens opnieuw moest beginnen met een nieuwe puzzel – sorry daarvoor. Erick, je vertelde altijd prachtige verhalen. Ik ben zo dankbaar dat ik je heb leren kennen. Ik zal je missen, en ik kan me niet voorstellen hoe erg Noortje en Judith je moeten missen. Dankjewel voor alles. Ik hoop dat je nu eindelijk pijnvrij bent, omringd door alles wat je vreugde bracht in het leven. Rust zacht.

Lieve Judith en Noortje, als de (schoon)ouders van Maria en Bas, hebben wij jullie soms ontmoet en kort gesproken dan wel gegroet. Wij zijn erg dankbaar voor de goede verstandhouding die tussen jullie en onze kinderen in de loop van de jaren is ontstaan. Ondanks het feit dat Erick (en jullie) door zijn ziekte genoeg aan zijn hoofd had, verloor hij de humor niet uit het oog. Vooral het laatste jaar gaf hij ook veel positieve- en leerzame aandacht aan onze kleindochter Sarah. Wat een geweldige aanvulling op haar ontwikkeling kreeg ze hier van mee en dan denk ik bijvoorbeeld aan het "tuinieren" met elkaar, het nestje koolmeesjes in jullie brievenbus. Joke en ik wensen jullie veel sterkte met het verlies. Ook wij gaan hem missen.

Lieve Judith en Noortje, Bijzondere herinneringen aan mijn neef zijn: Dat hij als jonge man een week bij mij logeerde: Erick heeft vroeger een oude citroen gehad waar hij jarenlang aan gesleuteld heeft. Dat inspireerde hem waarschijnlijk een om een lasdiploma te willen halen. Wanneer dit precies was?: Ik denk dat hij dit heeft gedaan nadat hij een aantal keer was uitgeloot voor de school voor journalistiek en diverse andere banen had geprobeerd. De snel cursus lassen kon alleen in Rotterdam, dus was het een handige oplossing om bij zijn tante Adrie te gaan logeren. ‘s avonds at hij als een dijker, kennelijk waren de dagen zo intensief dat hij reuze honger had. Deze cursus en deze week bij zijn tante was het begin van zijn vakmanschap. Een andere herinnering: In zijn eerste huis in Amsterdam had Erick een oud bankje en dat heb ik voor hem gestoffeerd.

Lieve Judith en Noortje, Enkele jaren geleden werd er op Sinterklaasavond bij ons op de deur geklopt. Wie zou dat zijn? Het was Sint Erick, met in zijn handen een groot cadeau, dat hij met zichtbaar plezier overhandigde. Een complete verrassing. Bij het uitpakken bleek dat hij een schitterende suprise had gemaakt: vijf minibiobakken tegen een schuin schuurtje. De werkelijkheid in het klein. De suprise was een blijk van waardering voor het aan de straat zetten van de biobakken. Mijn bakje was een grappig beeldje van een sportieve gouden man met de tekst DE BESTE Bio-Bak BUURMAN. Echt geweldig, al lijk ik helaas niet op de man. Ook voor Bertie, Linde en Hanne had hij grappige cadeautjes in de biobakjes gedaan: sokken, kabouters en repen chocola. Zo lief. Het beeldje staat nog altijd in de vensterbank van mijn werkkamer en regelmatig kijk ik er met een glimlach naar. En als ik de biobakken aan de straat zet, zeg ik vaak tegen Bertie dat de Beste Biobak Buurman zijn werkje weer even gaat uitvoeren. Die suprise vind ik tekenend voor Erick: hij had de gave om zijn creatieve ideeën prachtig vorm te kunnen geven, zowel met zijn handen als met taal; op papier en met mooie verhalen. En hij had daar ook echt plezier in. Erick was de best bevriende buurman! Wat een groot gemis.

Boottripje augustus 2022 <3

Lieve Judith en Noortje, Hierbij nog enkele foto's. xxx

Lieve Judith en Noortje, hierbij nog enkele fotos uit een ver verleden! Erick en ik als kleintjes bij oma Den Exter thuis op schoot bij Tante Sjoe en Ome Klaas ;-) Toen mijn moeder Coby 50 werd, in 1983... waren jullie erbij! Twee foto's uit Zwitserland waar Erick en ik twee zomers werkten.

Lieve Judith en Noortje, we zien elkaar vaak dus veel is gezegd. Erick zei vorige week nog: ik had er graag nog 20 jaar aangeplakt. Ik had hem zo graag nog 20 jaar als neef gehad. We konden het goed vinden met elkaar. Van jongs af aan al.... als late tieners gingen we samen twee zomers naar Wengen Zwitserland om daar te werken in een restaurant. 17 en 19 waren we. We hebben veel gezellige momenten meegemaakt: Etentjes, Neven-Nichtendagen, een tripje met de boot op de Vveense plassen... Erick heeft een mastvoet gemaakt voor onze boot... laten we deze zomer weer een keer gaan varen en hem herdenken! Bijgaand twee fotos van die dag op de plas.

Lieve Judith en Noortje, Via deze weg willen wij jullie condoleren en heel veel sterkte wensen met dit grote verlies. Wij kennen Erick voornamelijk van de verjaardagen bij Hanneke en Edwin. Verjaardagen die altijd heel gezellig waren mede dankzij Erick. We zorgden altijd dat we in de buurt kwamen te zitten van hem. Altijd enthousiast, vrolijk en geïnteresseerd in iedereen en alles. Zijn aanwezigheid en gezelligheid gaan we enorm missen. Heel veel liefs van Jet, Hilde, Antke, Marcel, Jop en Mink

Lieve Noortje en Judith, Ik kende Erick niet zoals de meeste mensen Erick hebben gekend. Ik heb hem leren kennen door de ogen van jou, Noortje. Langs de verhalen en grapjes die gedeeld werden, zoals de weekenden in België en feestjes tot diep in de nacht. En vooral de filmpjes en foto's. Met enige regelmaat zagen wij namelijk beeldmateriaal van Erick voorbij komen. De buurtkindjes die verliefd op hem waren, Jeroen die de hele bank inneemt met zijn "bedje" in de zon (of zoals in het filmpje een mooi pakje aangemeten krijgt). Altijd hoorde je Noortje en Judith lachen op de achtergrond. Zeker als Erick dan door had dat hij gefilm werd en betrapt naar de camera keek... In die momenten voelde je zoveel liefde en lol tussen jullie. Erick was een prachtig mens en een geweldige vader, we gaan hem heel erg missen.

Lieve Judith en Noortje, Wat een triest en onverwacht bericht over Eric. Ik heb hem eind vorig jaar nog even face-to-face kunnen spreken en begreep van hem dat het steeds zwaarder voor hem werd. Hij had het vermogen daar toch heel positief mee om te gaan en nooit te klagen over de belemmeringen die zijn ziekte hem al zo lang gaf. Erick heeft jarenlang allerlei maatwerk voor onze restaurants gemaakt en ook bij ons thuis diverse dingen gemaakt. (Waaronder een hele mooie spiltrap om op het dak te komen- zie de foto's). Hij kwam altijd met goede ideeën en maakte ter illustratie altijd een mooi 3D impressie. Er zijn eigenlijk geen anderen geweest waar het zo fijn werken mee was en waarmee het altijd interssant was om mee te parten. . We gaan hem echt missen!!

Lieve Judith en Noortje, Een voor jullie beiden emotionele tekst om te lezen maar denk ik wel passend: Muss den Tod denn auch entbinden, was kein Fall entbinden kann? Muss sich er mir auch entwinden, der mir klebt dem Herzen an? Te vertalen als: Moet de dood nu echt gaan scheiden, wat door niets te scheiden valt? Wordt ook hij mij nu ontnomen, die altijd in mijn hart zal blijven?

Vakantie Schotse Hooglanden

Lieve Judith en Noortje, Een strofe uit een lied van Bram Vermeulen: 'De man kijkt in de spiegel, ik zie een grote man, door pijn en zijn gehard, met lief en leed getart, die vecht tegen zijn tranen, want binnenin bonkt onverminderd hard, het eeuwig jongenshart.' Ja ik heb daarbij Erick voor ogen die zijn ziekte even moedig als waardig heeft ondergaan, soms zelf iets teveel als hij als een arts uitleg gaf aan wat speelde. Op alle terreinen van het leven kon hij zaken of personen in een korte, sublieme zin duiden waar ik een paar zinnen nodig had. Maar ook heeft hij zijn leven lang geleefd als in die song van Billie Holiday: God bless the child that has it's own will. Ja, soms kon Erick ook eigenzinnig zijn, omdat hij wist wat hij wilde. Toch stonden wij dicht bij elkaar, ook letterlijk: we waren achterburen van elkaar. Onze kinderen kwamen op maandag tussen de middag 'witte platjes' - uitdrukking Erick - bij mij eten. Sommige dingen staan op je netvlies voor altijd gebrand. De eerste, onze kennismaking: een vriendelijke Erick die als een vrouw Holle uit het raam van Hospeslaan 57 hing; de tweede een minder prettig gezicht, de beginpijn bij zijn ziekte, nu toch al een hele tijd geleden; de derde dat prachtig geboetseerde gezicht dat eenieder overwon. Tot slot. Erick zal ik altijd blijven herdenken - en dat kan niet missen - als de vriend waarin het jongenshart altijd bleef kloppen.

Nu Erick niet meer onder ons is kunnen we het eindelijk verklappen wie zijn grootste zwarte vriendin was. Hij hoefde maar te knipogen naar haar en zij luisterde. Waar maak je dat nog mee? Uiteraard heeft Erick een mooie foto van haar gemaakt. Wij hoefden slechts een foto van de foto te maken. Haar naam is: Bibi.

erick

Lieve Judith en Noortje, langs deze weg onze condoleances met het veel te vroege overlijden van Erick. Catharina en ik hebben Erick ervaren als een oprechte man zonder dubbele bodem. Erick was een praktische man en wij genieten nog dagelijks van zijn balkon hek dat op het platje van ons huis zit. Wij liepen de vloer niet plat bij elkaar maar de spontane gesprekken in de steeg of achtertuin werden altijd als heel prettig ervaren. De Zaanse historie bladen die wij van hem ontvingen hebben we altijd met plezier gelezen en weer een volgende bestemming gegeven. Wij missen Erick zijn aanwezigheid nu al. Judith en Noortje onze poort staat altijd voor jullie open voor een vraag, gesprek of welke andere reden dan ook. Heel veel sterkte samen de komende tijd.

Great days

Erick came into our lives at the age of 8 and we have loved him from that day onwards, he will be always be in our hearts forever fantastic memories of a fantastic man.

Happy times on top of the Lakeland Fell

ERICK: Sympathiek - Erudiet - Levenslustig - Humoristisch - Professioneel. Wij hebben veel gezellige en waardevolle ontmoetingen met elkaar gehad. Lunchen met de meisjes (tosti met 'rooie saus') binnen bij KHL, en 's zomers op het terras aldaar. Met Erick is een zeer bekwaam vakman verloren gegaan. Wij zijn hem nog altijd dankbaar voor de beveiliging van Terra's slaapkamer. Heel genereus! Judith en Noortje, wij denken aan jullie.

Lieve Judith en Noortje, foto’s van een klussende Erick aan de veranda van mijn vorige huis zijn verloren gegaan bij een computercrash, maar ik was hem er eeuwig dankbaar voor. Wij hebben elkaar nooit ontmoet, maar in mijn hart ben ik bij jullie. xx

Met Erick samen geklust, een heerlijk zonnige winterochtend in de Hortus Botanicus Leiden. Ontspannen, gezellig maar ook gedreven. Fijn gepraat over van alles-en-nog wat. Met veel, humor en enthousiasme, betrokkenheid en vakmanschap in onze samenwerkingen. Deze fraaie laswerken in het prachtige groen zullen daar nog vele jaren aan blijven herinneren.

Erick was jarenlang de metaalman in werkplaats Wormer, maar ook later in Hillegom wisten we hem te vinden.

Zo lief dat wij bij jullie uitgenodigd werden tijdens Kerst.

A few pictures of our favourite farm-sitter- good times, and even a "psych-therapy session... Patrick, Guda, Wiggy, Maaike, Saskia, Piter and of course Millie

Vakantie in Engeland 1973 bij lake Windemere.

Lieve Judith & Noor,wij waren allemaal zo verheugd dat Erick op deze feestelijke verjari van Marije aanwezig was. Je kon zien dat hij hiervan genoot op 6 december 2024

Lieve Erick, Wij hebben zoveel leuke dingen samen beleeft. Samen naar de Dekatuin op de scootmobiel was echt kapot leuk, dat was te leuk samen. Samen plantjes planten of oogsten op het land was leuk. Ik vond het kletsen met jou ook superleuk. We praten altijd over leuke onderwerpen en tussendoor waren we aan het smikkelen van lekkere dingen. We hebben gepraat over wat we wel en niet lekker vinden. We hebben ook veel gepraat over wat er gebeurd met jou lijf, daar heb ik veel van geleerd. Samen de plantjes water geven in de lente en zomer en natuurlijk ook de bloemetjes knippen. Die ruiken zo lekker! Ik vond het ook zo leuk dat je briefjes voor mij verstopte. En nu moet ik de gezelligheid missen. Ik ga je zo erg missen Erick, maar als ik zelf dood ga zie ik jou weer in de hemel.

Het is een voorrecht om Erick gekend te hebben, altijd in voor een grap en wist overal een positieve draai aan te geven. Een fijne collega waarbij werk, plezier en vriendschap altijd even belangrijk waren. Deze foto is gemaakt in 2004 op Amorgos (Griekenland) tijdens een trouwerij van een andere collega, voor mij een beeld wat alles mooi samenvat. Judith en Noortje, heel veel sterkte de komende tijd, het koesteren van mooie herinneringen zal sterker zijn dan het verdriet.