In Memoriam Erik van der Laan.
Mijn herinneringen aan Erik gaan terug naar de 80er jaren van de vorige eeuw. Als nieuweling bij WFC kwam ik via het pupillenwerk in aanraking met die âgoudblondeâ, zoals hij het zelf noemde.
Erik en Frank waren F pupillen commissaris en ik was E pupillen commissaris. Mooie tijden, waarbij we een aantal weken geleden nog tegen elkaar gezegd hebben dat we daar de ervaring hebben opgebouwd om in het openbaar te spreken voor groepen en dat dit ons mede gevormd heeft voor onze loopbaan in het bedrijfsleven.
Zowel Erik als ik studeerden toen nog en onze vrije tijd besteedden we aan WFC. Daar leerde hij ook Tineke kennen. Ook ik had toen al verkering met Paulien. Uniek dat we beiden met onze jeugdliefdes getrouwd zijn en dat we nog altijd bij elkaar zijn, zo mijmerden we onlangs nog in de auto op weg naar Superunie.
Erik was organisatorisch altijd al betrokken bij WFC en legendarisch zijn de revues waarin hij samen met Milko, Cor, Martin, Ben en Dirk de uitsmijter van de avond was met hun geweldige optredens. Ook herinner ik mij zijn geweldige live optredens als âErikâ Hazes.
In die jaren startten we ook ons werkzame leven. Het vrije leven was over en we kwamen elkaar nu niet alleen op de club, maar ook in het werk tegen. Beiden gingen we aan de slag bij Verkade. Erik als Exportmanager met Eric Verkade en Ard Schuitemaker , die al snel liefkozend door ons tot âShitmakerâ werd omgedoopt en ik als product manager. Ook hier hebben we mooie âbusiness tripsâ meegemaakt onder leiding van het organisatiecomitĂ© de âgrijze wijzenâ, waar Erik uiteraard deel van uitmaakte. Ook betrok hij WFC bij zijn werk. Ik herinner me nog een geweldig weekend met Noorse klanten die na bezoek aan de Wallen in de kantine van WFC helemaal losgingen.
Het was de tijd van DIOK en de opmars van WFC 1. Erik was de team manager /coach van die succesvolle formatie, die vanuit de 4e klasse vervolgens de club naar de Hoofdklasse bracht. Daar heb ik de afgelopen week geweldige fotoâs van voorbij zien komen met Erik volledig in extase op de schouders van Wormerveerse supporters. Schitterend.
Ook samen met broer Etienne en vader Ben met de jongens van WFC en aanverwanten naar de bergen om te fietsen in de Alpen en de Pyreneeën. Met de koptelefoon op zijn hoofd, zonder helm keihard op de muziek van Dire Straits met 70 tot 80 km per uur naar beneden. Ik moet er nu niet meer aan denken; we waren hartstikke gek. Er zullen nog mooie fotos van Henk Jan Rem zijn die dit vastgelegd heeft.
Daarna elkaar wat meer uit het oog verloren; ander werk; gezin, maar de rode draad bleef toch wel de club; we kwamen elkaar nog wel tegen bij inmiddels Fortuna Wormerveer. Erik is altijd betrokken gebleven en floot daar onder andere zijn wedstrijden en ik speelde nog bij de veteranen.
Een aantal maanden geleden kwamen we elkaar weer tegen. Bij zijn grote zakelijke liefde Van Wijngaarden. Zijn kindje: de Zaanse Mayonaise. In de 3e week dat ik daar bezig was, kwam Erik met de onheilstijding dat er uitzaaiingen waren die niet meer te behandelen waren. Nog een œ jaar tot 2 jaar was de prognose, maar Erik was optimistisch en gaf aan dat hij samen met zijn gezin voor zeker 5 jaar ging. We hebben samen herinneringen opgehaald in de auto onderweg naar klanten aan wie hij mij wilde voorstellen. Dat waren emotionele gesprekken die ik koester. Hij was bij de klanten openhartig en recht door zee, ook over zijn situatie. Daar zag en voelde ik wederzijds respect en dat de liefde voor âde Zaanseâ er diep in zat. Erik was geliefd bij de klanten en de collegaâs bij van Wijngaarden.
Maandag 13 juni heb ik Erik bezocht en voor het laatst gesproken. Natuurlijk ging het over WFC en over Van Wijngaarden, maar ook over zijn gezin. Hij vertelde mij dat hij rust had omdat hij goed met zijn kinderen en Tineke had kunnen praten. Hij gaf aan dat hij het vreselijk vond om vader Ben zo verdrietig te zien. Hij vertelde ook dat hij nog graag Opa was geworden en we hebben beide zitten janken.
Zaterdag kregen we het bericht dat Erik was overleden in het bijzijn van zijn gezin. Wat is dat toch snel gegaan. Ik wens Tineke, hun kinderen en familie sterkte in het verwerken van dit verdriet. Erik was een heel mooi en emotioneel mens.
Richard Kornet
Heerhugowaard, 22 juni 2022