Voor Miles, Jayden, familie en vrienden van Ester,
Ik ben Joyce van Krieken, een collega van Ester, graag vertel ik jullie over mijn band met, steun van en liefde voor Ester.
Eigenlijk heb ik helemaal niet veel samen gewerkt met Ester, ik werk namelijk op een andere afdeling, maar waar Ester en ik elkaar wel zagen en elkaar opzochten was in de pauzes, op borrels en (bedrijfs)uitjes.
We hadden een klik, we maakten allebei het leven graag leuk en gezellig, vaak met een drankje. We begrepen elkaars humor; droog en nuchter.
Ook hebben we niet veel samen gewerkt omdat ik in augustus 2020 borstkanker bleek te hebben, op dat moment wist ik nog niet van Ester haar verleden met de ziekte, maar dit vertelde ze me daarna meteen en ze was zo lief voor mij. Ik heb een schermafbeelding toegevoegd met een watsapp gesprekje hierover, omdat dit aantoont hoe lief ze was.
Na deze eerste berichten volgde er na iedere behandeling een lief berichtje, hoe het met me ging en steun doormiddel van de ervaring die zij helaas al had.
Toen ik aan de beterende hand was kreeg Ester helaas het slechte nieuws van de terugkeer van de kanker en sinds september afgelopen jaar weet ik helaas dat het bij mij ook weer terug is.
We hebben lange tijd steun bij elkaar kunnen vinden, maar op een gegeven moment hield het ook een beetje op wat we aan elkaar kwijt konden. En eerlijk, het was voor mij erg confronterend, wat mij te wachten zou kunnen staan.
Ik heb Ester gelukkig nog een bericht gestuurd waarin ik haar bedankte voor alle steun en liefde die ik van haar heb mogen ontvangen.
Iets wat ik wel jammer vind wat ik haar niet meer kan laten zien is dat ik een klokken serie heb ontworpen en onze werkgever heb gevraagd om hiervan een percentage aan pink ribbon te schenken, dit heb ik zeker ook met haar in gedachten gedaan.
Heel veel sterkte en liefde gewenst en vergeet niet om (straks weer) te genieten van het leven.
Veel liefs,
Joyce