Beste Sandra, kinderen van Gert Jan, familie, vrienden en collega’s,
Ik wil graag iets zeggen over Gert Jan’s leven aan de zaak en hoe verbonden hij met ons was. Ik heb de afgelopen dagen talloze berichten van medewerkers, oud medewerkers en leveranciers ontvangen, waaruit blijkt hoe geliefd hij was. Iedereen kende hem, en velen kenden hem zeer goed. De schok en het verdriet zijn groot.
Gert Jan heeft bijna zijn hele werkzame leven gewijd aan de ontwikkeling van ons bedrijf. Het werd hem ook met de paplepel ingegoten, want zijn vader, Evert Schipper, was als hoofd van de verkoop de steun en toeverlaat van mijn opa en later ook mijn vader.
Als 14-jarige jongen deed hij dan ook al vakantiewerk in de fabriek van De Heus in Barneveld.
Na een technische opleiding en wat werkervaring bij de Moba besloten zijn vader en mijn vader dat hij welkom was bij De Heus, waar hij op 26 jarige leeftijd begon in een managementrol waarbij hij verantwoordelijk was voor alle reparaties aan de machines en voor nieuwe investeringen. We hadden vanaf die tijd iemand in huis die echt begreep hoe onze machines werkten.
De Heus had in die tijd nog maar één fabriek, in het centrum van Barneveld, waarvan de capaciteit ontoereikend was. Gert Jan leerde hierdoor al vroeg om te gaan met stress en zocht de uitersten op van waar de technische installaties en de organisatie toe in staat waren. Later in zijn carrière bleef hij ons uitdagen en straalde hij vaak uit dat hij wel voor hetere vuren had gestaan.
Door zijn daadkracht, energie en toewijding groeide hij al snel uit tot een vaste waarde in het management team onder leiding van mijn vader, die hem vertrouwde en op hem kon bouwen.
Toen ik in de zaak kwam had Gert Jan in Barneveld zijn bureau tegenover dat van mijn vader. We zaten daar in een grote open ruimte, met de bureau’s tegen elkaar aan. Gert Jan had altijd enorme stapels papier op zijn bureau liggen. Ik kwam er ook bij zitten en Gert Jan rende maar op en neer tussen kantoor en fabriek. In die tijd trainden wij ook iedere maandag met 16 collega’s voor de strijd om de Barneveldse Haan, een survival wedstrijd, onder leiding van topsporters Max van der Kwaak en Frans van der Stroet. Er ontwikkelde zich een sterke teamgeest en iedereen wist: Gert Jan gaat tot het gaatje.
Later, toen we verhuisden naar Ede, in de jaren 2000, deelde Gert Jan zijn kamer bijna 10 jaar met Koen, waardoor hij ook voor Koen een belangrijke mentor werd.
Gert Jan groeide mee met de ontwikkeling van het bedrijf op basis van zijn ‘’nooit-opgeven-mentaliteit’’. Niet alleen stuurde hij inmiddels 8 bedrijfsleiders en de logistieke organisatie in Nederland aan, ook was hij tot in detail betrokken bij elke investering in onze buitenlandse fabrieken. Hij genoot van dit werk en ofschoon hij al meer dan een full time baan had aan zijn verantwoordelijkheden in Nederland, heeft hij zijn betrokkenheid bij de internationale expansie nooit op willen geven. Hij vond het te mooi. En wij waardeerden dat, want zijn kennis van mengvoedertechnologie en fabrieksautomatisering was enorm.
Ook bij de vele overnames die we in de loop der jaren deden, was Gert Jan altijd degene die de fabrieken inspecteerde en ons vertelde wat er aan moest gebeuren om ze ‘’De Heus-waardig’’ te maken, zoals hij dat noemde.
Zijn autoriteit op dit gebied, de investeringen in onze fabrieken, was onbetwist. We gingen nooit met hem in discussie want we wisten, als Gert Jan zegt dat het moet gebeuren, dan is dat zo. Hij nam eerlijk gezegd ook niet de moeite om ons dat allemaal uit te leggen, we moesten er maar op vertrouwen. En dat deden we ook, want het belang van het bedrijf zette Gert Jan steevast voorop.
Pas de laatste jaren nam Gert Jan bewust wat meer afstand van de details van alle buitenlandse investeringen, al zat hij nog steeds in het Capex committee, waar alle grote investeringen moeten worden goedgekeurd. Hij vond dit wel moeilijk, maar hij maakte deze keuze uiteindelijk omdat hij zo meer thuis kon zijn om te zorgen voor zijn gezin.
Gert Jan had duidelijke opvattingen over van alles en nam graag een beetje een tegendraadse positie in. Daarbij hebben we veel gelachen om zijn droge humor waarbij hij vaak zo’n stoere onbuigzame houding aannam. Een mooi voorbeeld daarvan is het elektrische autorijden. Hij kon erg vasthoudend zijn in zulke opvattingen, maar wist natuurlijk ook wel wanneer hij uiteindelijk water bij de wijn moest doen. In vergaderingen hield hij ervan om prikkelende vragen te stellen, om daarmee alle argumenten duidelijk op tafel te krijgen. Hij wilde heel zeker weten dat we niet zomaar met dingen mee gingen om de confrontatie te mijden of de lieve vrede te bewaren. Dat vond hij een teken van zwakte en daar had hij een gloeiende hekel aan. Gert Jan was sterk en trots. Zijn mentaliteit heeft grote invloed op ons gehad en op de cultuur van de onderneming, die voort zal leven in het bedrijf.
Naar zijn mensen toe kon Gert Jan streng en standvastig zijn, op zoek naar rechtvaardigheid. Je moest hard werken om zijn respect te verdienen, maar dan kreeg je er ook een trouwe baas voor terug. Hij gaf meer om zijn mensen dan hij misschien liet blijken. Hij heeft dat vaak naar mij toe uitgesproken. Hij was een ruwe bolster met een blanke pit.
Voor Gert Jan was De Heus geen werk, bijna 40 jaar heeft hij zich met ziel en zaligheid ingezet voor het bedrijf, het was zijn lust en zijn leven.
Gert Jan is één van de hoekstenen van de organisatie geweest. Hij hielp het fundament te leggen en was voor ons een steunpilaar. Hij stond aan de basis van de internationale expansie en was een geweldige collega op wie we altijd konden rekenen.
Ik wens Sandra, zijn kinderen en de overige familie heel veel sterkte toe bij het verwerken van dit verlies, dat zo onverwacht en veel te vroeg kwam.
Ook wij bij De Heus zullen hem enorm missen.