Hansje Dol-Bax

Een privé bericht is achtergelaten door Carl-Eric Rasch

Een privé bericht is achtergelaten door Edwin Maayen

Het is even geleden dat ik Henk en Hans heb gezien en gesproken. Ik zag hen altijd tijdens een verjaardag of andere feestelijke gelegenheid binnen de familie De Kleijn. Ik herinner mij hen als bijzonder vriendelijke mensen. Hansje is Henk nu achterna gegaan. Zij zijn beiden in die andere dimensie. Of, vrij naar A.F.Th. van der Heijden: zij zijn niet dood, zij zijn ontwaakt uit de droom die het leven is. Rust zacht.

Goedendag Ik ken Hansje sinds ik een klein meisje was, jeugdvriendin van mijn ouders. Haar echtgenoot Henk woonde naast mijn moeder als kind. Ik ben met haar opgegroeid, lief en leed gedeeld. Tot mijn schrik vindt ik de berichten op internet. Ik woon sinds 2 jaar in de USA en wilde haar bellen om haar stem te horen…. Ondanks haar mooie leeftijd ben ik diep geraakt, voelt een beetje als verlies van een moeder. Claar de Kleijn 9432 Lake Hickory Nut drive Winter Garden USA +1 689 226 6135 Ik ga haar en haar lieve positieve levenshouding missen En zal haar gedenken in mijn tuin 🙏

Ons meest nauwe contact met Hansje en Henk was tijdens de restauratie van de Engel. We hebben wat afgereisd om te kijken hoe andere kerkjes na hun verbouwing er uitzagen en daar veel goede ideeën uit overgenomen. Samen naar Jaarvergaderingen in den lande deden we ook. Hansje's inzet voor Behoud het oude dorp kon ik als lid van de Vrouwen adviescommissie voor de Woningbouw zeer waarderen. We hebben leuke momenten beleefd met Hansje. Voorbeelden: - paard in de kerk bij dierendag - toneel tijdens kerst door een schoolklas. - tactisch handelen nadat kinderen de ramen van de kerk hadden ingegooid ( stoelen van plaketiketten ontdoen en dan toch limonade met de belofte zoiets doms nooit meer te doen). Ook de huiskamer diensten aan de Hellingstraat maakte ze heel gezellig. Hansje zat altijd vol plannen en ideeen. Hansje je bent niet onopgemerkt gebleven.

Een privé bericht is achtergelaten door Astrid Beenhakker

Lieve Hansje Ik leerde jullie kennen toen je samen met Henk een reis naar Zuid-Afrika maakte, en jullie bij mijn ouders Wilfred en Elly van Velzen-Burtner logeerde. Ik vond jullie meteen hele lieve mensen. Fijn dat we telefonisch contact hebben gehad toen ik met mijn gezin terug keerden naar Nederland en zoals je het altijd zei: er was meteen een klik tussen ons. We hadden gehoopt na de corona een keer richting Huizen te gaan en een kopje thee te komen drinken. Maar helaas, het mocht niet zo zijn. Ik zal je telefoontjes missen. Lieve groet, Marjon van Velzen

Een privé bericht is achtergelaten door Danielle Rikkers

Beste Familie, In 198I ontmoetten Hansje en ik elkaar voor het eerst. Dit was tijdens een applicatiecursus voor de hoofdakte Lager Onderwijs. Sinds die tijd hadden we regelmatig contact. Hansjes man, Henk, kende ik al door mijn bekendheid met de koningin Emmaschool, Het contact vaen de laatste jaren betrof ook Hans, mijn man. Ze was oprecht geïnteresseerd in ons wel en wee; wij omgekeerd ook in het hare. De laatste jaren gingen we regelmatig met elkaar uit eten, bij voorkeur in Papageno, waar zij al het personeel goed kende. Het waren altijd gezellige bijeenkomsten. De zondag waarop zij ons belde om afscheid van ons te nemen, zullen we ons nog lang heugen.We waren wel enigszins beduusd, maar we begrepen dat het wel haar manier was om zich op het leven na dit leven voor te bereiden. We zullen haar missen, wellicht steeds meer en meer. Gelukkig heeft ze ons de weg gewezen hoe we haar nabijheid kunnen ervaren. Daarbij zullen we waarschijnlijk niet de enigen zijn,niet allen een troost voor ons, maar evenzeer voor anderen. We wensen de familie heel veel sterkte voor de komende tijden.

Een privé bericht is achtergelaten door Gerda

Lieve Hansje, voor altijd blijf jij een plekje in mijn hart houden. Ons contact is ontstaan eind 1993 jij kwam twee wekelijks even gezellig buurten in mijn winkel aan de achterbaan, samen met Ge was je dan onderweg vanaf het zwembad weer naar huis. I Altijd opgewekt en in positieve stemming. Het kerkje de Engel heb jij destijds onder mijn aandacht gebracht, een plek waar ik samen met jou een aantal maal mooie momenten heb gedeeld. Na het plotseling sluiten van mijn winkel zijn we contact blijven houden, of je nu bij me langs fietste of ik bij jou aan de deur kwam altijd een ervaring vanuit een warm hart en liefde voor het leven. Ook de lieve woorden die je aan mijn zoon schreef gaven precies weer wie jij bent. Als ik aan jou denk denk ik altijd weer aan de engelen waarmee jij omringt was en nog bent zoals je altijd zei. Liefs vanuit een warm hart speciaal voor jou, Lenette.

Een privé bericht is achtergelaten door Peter en Clara van der Sluys

Een privé bericht is achtergelaten door Fransje

Lieve hansje; je was voor ons een lieve vriendin, de juf van onze kinderen, een dierbare collega, maar vooral een heel bijzonder mens. We zullen je en0rm missen.

Ik herinner me Hansje als een lieve, enthousiaste vrouw die zich door niets of niemand liet tegenhouden. Wat een power! Ze was altijd oprecht belangstellend, onthield alle namen en had altijd een vriendelijk praatje. Iemand om een voorbeeld aan te nemen.

Een privé bericht is achtergelaten door Geert en Erica Helder

Sacrale Dans gezien vanaf het Balkon van 'De Engel'

In de Lutherse Kerk aan de Bergweg te Hilversum het ik, Mariëlle Bijl, op de vrijdagavond Sacrale Dans gegeven. Op een gegeven moment kwam Hansje daar ook, met haar nicht Anne. We dansen in een cirkel, op mooie klassieke, hedendaagse en/of volksmuziek en dansen symbolen, zoals een kruis, cirkel. Hansje was hierdoor geraakt, en zei: "Dat hebben we ook in de engel nodig". Op de maandagmiddag ben ik daar met een groepje gestart. Het bleef niet bij de maandagmiddag. Op de 1e Pinksterdag, en een zondag in Adventstijd is er een viering met Sacrale Dans, en dat heeft nog steeds plaats. Hansje genoot er intens van. Lieve Hans, ik heb je leren kennen als een vrouw met een warm, groot hart, bedankt voor alles.

Een privé bericht is achtergelaten door Mariëlle Bijl

Heel fijn met haar samengewerkt toen ik nog bij de gemeente Huizen werkte als bouwkundige en dan met name de restauratie van de muur van de oude begraafplaats aan het Prins Bernhardplein. Hansje was een vasthoudende tante die beslist het kaas niet van het brood liet eten. Maar altijd vriendelijk en hoffelijk. Ik denk met grote waardering en sympathie aan haar terug. Dat zij moge ruste in vrede. Jullie allen heel veel sterkte, kracht en troost gewenst.

Juf Dol was een hele lieve Juf Met haar hondjes die met haar mee ging naar school. Kong. Wilhelminaschool.

Een privé bericht is achtergelaten door Ruud en Hennie Dijst

Wij hebben het geluk gehad een poosje naast Hansje te mogen wonen. Als buurvrouw had ze direct ons hart gestolen. Wat een lief mooi mens. Het contact was warm en liefdevol. Wij wensen haar familie en vrienden sterkte toe.

In 1968 leerde ze mij lezen en schrijven. De stoere juf in haar mini.

Ik heb deze foto’s genomen toen ze haar 85ste verjaardag vierde in de kerk de Engel. Ze was echt een schat van een vrouw en altijd aardig en lief naar mij toe. Ik ken Hansje via mij moeder, Mieke Beumer. Ik maak ook iedere woensdag de kerk schoon ik ben namelijk daar de schoonmaker. Ik mis Hansje wel vond het fijn om met haar een gesprek aan te gaan zulke wijze worden kreeg ik van haar te horen. Hansje rust zacht en je bent voor altijd in mijn hart.

Een privé bericht is achtergelaten door Hella van Zijtveld

Lieve tante Hansje, Dit vond je zo'n mooi gedicht over hoe het leven overgaat in de dood. Kastanjes De morgen stil, en zonder ’t minst bewegen; er gaat geen stem zelfs door het nevelgrijs. Alleen verdrupt, uit bomen langs de wegen, in ’t gele loof een troosteloze wijs. Het leven, in al kleiner kring besloten, ebt en verglijdt tot dood-verstild bestaan. Zal ook het bange bonzen onzer harten in ’t zelfde ritme slapend sterven gaan? De nevel drupt – dan, op de stille straten knappen kastanjes en de vrucht springt bloot. Mocht zó de ziel uit lichaams huls ontschieten en glanzend openbarsten in de dood. (van de Friese dichter Jelle Brouwer) Dag lieve tante Hansje Dikke kus van Hinke en de mannen

Een privé bericht is achtergelaten door Jan Helder

Ik weet Ik weet: je leeft daar in het land van licht. Je bent niet dood, je leeft. Ik weet het met mijn hart. Ik weet: de liefde die ons bindt sterft nooit. Liefde kan niet sterven, omdat zij eeuwig is. Daarom blijven wij in liefde met elkaar verbonden, jij daar, ik hier. Ik weet: je zorgt voor mij vanuit het land waar jij nu leeft. Je ziet er wat verborgen is, je ziet de levensles die ik te leren heb, de opdracht die ik vervullen mag. En met al je kracht inspireer je mij en sta je mij bij. Ik weet: je bent niet dood, je leeft. Ik stuur je al de liefde van mijn hart zodat ook jij zult voelen dat onze liefde eeuwig is. Dag lieve Hansje tot ziens...

Ik heb Hansje in 1976 voor het eerst ontmoet. Ik werd haa collega op de Koningin Emmaschool en omdat ik ook in Huizen woonde vonden de andere collega’s het een goed idee als we samen naar school reden. Het waren altijd gezellige en spectaculaire ritjes, vooral de vrijdagen hadden altijd iets heel speciaals…. Ook toen ik stopte met werken bleven we contact houden. Er was altijd wel iets om over te praten, het huis, de tuin, de hondjes of het oude dorp. En toen wij in 2006 voorgoed naar Frankrijk vertrokken bleef er altijd iets van contact, kaarten met verjaardagen, kerst noem maar op en als wij in Nederland op bezoek waren spraken we meestal af in dat heerlijke huis aan de Hellingstraat. De laatste jaren was het niet echt mogelijk om te komen, maar we hadden af en toe telefonisch contact. Hansje Dol altijd oprecht geinteresserd……..het is niet een echt afscheid. In ons hart en hoofd is ze er nog altijd en ooit zien we elkaar weer terug.

Hansje was een bijzondere vrouw en vriendin. Trouw aan haar lieve mensen. Kort voor haar overgaan hebben we nog een poos met elkaar gesproken, omdat zij mij belde om Adieu te zeggen. Ik zal me haar blijven herinneren als een van de mensen waarvan ik heb gehouden en zij van mij. Goede reis, Hansje!

Vele jaren was Hansje, als nabije buurvrouw, een vast bezoeker van het Kunstcafé Huizen o.a.v. Stichting Kunst & Cultuur Huizen in Theater De Boerderij aan De Hellingstraat. Ook hadden wij met haar contact bij organiseren van de orgelwandeling en voor een incidentele avond in De Engel in kader van de Poëzievertaalwedstrijd. En „In 2010 won ze de Kunst & Cultuurprijs van Huizen en werd ze de cultuurkoningin genoemd”. Zij ontving daarvoor een cheque en de prachtige zilveren legpenning ontworpen door de edelsmid Natalie Hoogeveen uit Huizen. Namens werkgroepleden K& C Huizen condoleance van Fransje Sydzes, Nol van Bennekom, Thom Schuitemaker en Maartje van Weegen. Frans R. Bianchi voorzitter Stichting Kunst & Cultuur Huizen

Een privé bericht is achtergelaten door ELLY harsevoort

Een privé bericht is achtergelaten door Wil Bout. infowil9@gmail.com

Een privé bericht is achtergelaten door Jan Rebel

Tijdens mijn basisschoolleeftijd liep ik elke dag langs het huisje van de familie Dol op weg naar de Eben- Haezerschool. Toen zag ik Hansje al vaak in de tuin bezig en ik vond haar zo'n leuke vrolijke vrouw. Die iedereen groette. Vele jaren later toen ik zelf in het onderwijs zat kwam ik echt in contact met Hansje en Henk en haalde ik regelmatig oud papier op voor onze school. Er ontstond dan altijd een praatje over het onderwijjs maar ook toonde ze belangstelling voor mijn gezin bij de geboorte van onze kinderen. Vroeg ook altijd: "Hoe gaat het met je vrouw en kinderen?". Weer later kwam ik haar tegen bij de bijeenkomst van gedecoreerden tijdens de koningsdagen. Of gewoon op straat. Enkele maanden geleden nog kwam ik haar ergens tegen en zei ze: "AlsU langskomt mijnheer Slokker bent u altijd hartelijk welkom om binnen te lopen. Ze had een liefde die ik met haar deelde. De liefde voor het dorp Huizen, Zij is iemand die je nooit meer vergeet.

In 1961 kwam ik in de klas bij "Juf Bax" en leerde zij mij en veel andere kinderen lezen, schrijven en rekenen. Vooral dat schrijven vond ze erg belangrijk em ze had een beloningssysteem. Als je één blaadje goed had beschreven, tekende ze er een bloem onder. Bij vijf blaadjes werd er een plakplaatje onder geplakt en bij tien mocht je met gekleurde inkt schrijven. Prachtig vonden we dat en dat zei ik ook tegen haar op een reünie, 15 jaar geleden. "Och", zei ze toen, "ik deed maar wat in de hoop dat het succes zou hebben". Frappant: ze wist van bijna alle aanwezigen de voornaam nog. Dag juf!

Nog niet zolang geleden waren wij met Hansje in de Lage Vuursche... Lieve lieve Hans, dank dat je de afgelopen 15 in ons leven bent geweest. We hebben veel met je gesproken en we vinden je geweldig. Je zult nooit weg zijn Hans.....hou van jou!!! Liefs, Monique, Berry, Lisa, Lotte, Rozemarijn en Pepijn

Mijn innige deelneming. Dat zei Hansje bij het overlijden van mijn moeder, die ongeveer net zo oud was als Hansje. En nu, een half jaar later, deze innige deelneming voor jullie. Hansje en mijn moeder vinden elkaar op veel punten. In strijd voor de schoonheid van hun dorp, in eigenzinnigheid, in goedheid voor anderen, een groot netwerk. Hansje hield van ons en wij van Hansje. Zo bijzonder, zo uniek was ze. Wij gaan haar blijvend gedenken als strijder voor behoud van van oude dorp. Vanuit die andere dimensie zal ze goed op ons blijven letten.

Lieve tante Hansje, lief moedertje, Wat een zegen dat we zo lang in jouw leven mochten zijn en zoveel onvergetelijke momenten hebben mogen meemaken met jou en oom Henk. 17 was ik toen ik jullie leerde kennen via mijn ouders. Meteen hadden we een klik. Later verhuisde ik van Groningen naar het Gooi en werd onze band hechter. Helemaal toen mijn zoon geboren was. Wat genoten jullie van hem! Alle belangrijke momenten werden met jullie gedeeld en dat nam toe toen ons leven keer op keer op de kop werd gezet. Altijd hadden jullie een luisterend oor, was er volop belangstelling voor de ontwikkelingen in ons leven. Heerlijk in jullie huis in de Hellingstraat, maar ook tijdens onze gezamenlijke uitjes. Jij reed dan altijd met verve, gooide de auto vol met engelen en trapte haar op de staart. Vol enthousiasme reed je ons overal naartoe en als het soms even spannend was zei je met een olijke blik: "het is net een fiets!" Onderweg zagen we soms wonderlijke mensen waarop wij dan de nodige kritiek uitten, maar jij nam het onverminderd voor ze op: "Vast een prachtig mensenkind", zei je dan. En daar hadden wij dan niets op te zeggen. Als we ergens iets gingen drinken of eten stapte je ook op iedereen af met je enthousiasme en complimenten. Je liet menigeen blozen en stilvallen met je overrompelende eerlijkheid! Heerlijk was dat! Ik ken weinig mensen die zo positief en vol liefde in het leven staan. Zoveel liefde en aandacht voor de ander hebben. Zoveel vertrouwen en warmte uitstralen. Wat ga ik dat vreselijk missen, maar ik gun jou ook dat je nu heerlijk verwend wordt en omringd bent met liefde. Want dat het allemaal goed is en de liefde overwint, daarvan was je altijd overtuigd en ik inmiddels ook. Dank voor alles wat je voor ons gedaan hebt en je blijft voor altijd in ons hart!

Een privé bericht is achtergelaten door Arnold en Josje Nierhoff

17 Januari 2022 Er staat een heel oud charmant boerderijtje op de hoek van de Hellingstraat in Huizen. Met zo’n houten spijlenhekje met van die witte punten. De tuin rondom staat vol met planten, struiken en wat lage boompjes. Met zo’n slingerend klinkerpaadje naar een oude voordeur. Je kent het vast wel. Een deur uit twee delen. Zomers stond de bovenkant wel eens open. Kon je zo gezellig naar binnen gluren. Als je door die deur naar binnen gaat heb je rechts een klein keukentje. Net groot genoeg om een lekker potje te koken. Met een ouderswets tegeltjesaanrecht. Ik zie d’r nog staan met een fluitketel om een kopje thee voor me te maken. Je loopt over een tegelvloer met van die terracotta rode vierkante tegeltjes. Niet van die versleten maar nog kogelstrak ondanks hun leeftijd. Want wat is ze toch zuinig op d’r boerderijtje. Al vele jaren lang. Als je doorloopt naar binnen moet je om de ronde eettafel heen. Op die tafel een wollig kleedje met allerlei spullen erop. Je kent het vast wel van een tafel bij je eigen oma. Dingetjes. Een bril, een pen, een boekje enzovoorts. Overal hangen ingelijste zaken aan de muur. Een foto. Een tekening. Een schilderij. Er staan planten, een paar stoelen, kastjes en een krukje. Zoals het hoort in een boerderijtje bij een dame op leeftijd. Wat is het hier lekker knus. Je kunt alles om je heen even lekker vergeten. De tijd staat hier stil. Verder naar achteren kom je langs de slaapkamer. Ik ken geen mooiere. Een krakend maar oh zo romantisch houten hemelbed van waaruit je door de geruite deuren naar de tuin kunt kijken. Met van die gordijntjes. Het had een onderdeel van een sprookje kunnen zijn. Achterin is de zitkamer. Een lage glazen tafel met een schaaltje chocolaatjes. Een trommel met koekjes en een pot thee. Er staat een oude houten schommelstoel. Een bankje in een nis onder het dak. Een houten ‘fauteuil’ met kussens voor de openslaande deuren naar de tuin. In die tuin een vijver met een fonteintje. Ergens in een hoekje staat een tafeltje met een tv zachtjes aan. In die houten fauteuil zit ze dan. Mijn Juffie. Mijn Juffie Dol. Eigenlijk heet ze Hansje. Maar ik noem haar al vanaf de eerste klas Juffie Dol. Ze was mijn eerste juf en dat voor drie jaar lang. Als wij een klas verder gingen ging ze mee. Tot en met de derde. Wat was ze leuk. Wat was ze lief. Altijd nam ze haar twee hondjes mee naar de klas. Altijd. Twee schotse terriers. Dennis en Dinky. Echte kindervrienden. En op vrijdag was Henk er ook. Henk was haar man en hij kon heel goed tekenen. Dat deed hij op het schoolbord met van die piepende krijtjes. De mooiste sprookjes piepte hij op het bord. Ik ben mijn Juffie Dol en Henk nooit vergeten. Al vele jaren zocht ik ze regelmatig nog op. Altijd een kopje thee met een koekje. Altijd een praatje. En altijd louter positief. Zelfs toen Henk jaren geleden overleed bleef Juffie Dol altijd goed gemutst. Zij was het die altijd zei ‘jij komt er wel’ en mij dan weer lachend uitzwaaide en later door haar halve voordeurtje ook nog riep ‘de groeten aan je meisjes en tot de volgende keer’ Vlak voor het virusleed zijn we nog uit eten geweest bij De Smickel. Met z’n vijven pannenkoeken eten. Ze vond het heerlijk en wat was het gezellig. Als laatste gingen we weg. Zoveel praatsels hadden we weer. Ik zit op de schommelstoel, zoals altijd, en zie haar zitten. Haar voeten op een krukje. Dekentje over haar benen. Lekkere ochtendjas aan. Haar haar sneeuwwit geworden. Haar TV staat zachtjes aan en ze kijkt Downton Abbey. Ze is gek op Engelse kostuum serie’s en films. Ze is weer kleiner dan ze de laatste keer was. Het is een mensje aan het worden. 89 jaar aan positiviteit zit er voor me. Ze is duidelijk. ‘Ik heb nog een paar weken en dan ga ik weer verder’ zegt ze terwijl ze me tevreden aankijkt. Ze gelooft niet in doodgaan. Ze gaat naar de andere zijde om opnieuw te beginnen zoals ze al zo vaak zegt. Ze heeft ook al jaren contact met die zijde. Met enige regelmaat belt ze op om te vertellen hoe het met mijn moeder gaat. Ik ga er gewoon in mee. Niets mis mee. Dat het over is is ze zeker van. De 90 haalt ze niet meer zegt ze. En ze vind het prima. Het is letterlijk mooi geweest. Een prachtig leven dus tijd om het los te laten. Ze is er zeker van dat haar tijd is gekomen. We kunnen er smakelijk om lachen samen. Wat een heerlijk wijffie is het toch. We nemen nog een theetje en we vallen het blik met Sinterklaas chocolaatjes aan. Na een uur nemen we afscheid. Ze wenst mijn meiden en mij een mooie week in Stockholm. Ze wenst Tamara een prachtige verjaardag in de sneeuw. Ze wenst Nicole succes met haar studie. Ze wenst Valerie succes met haar werk en haar stappen richting Groningen. Ze wist alles en vergat nooit wat. Het ging wel steeds moeilijker. Dat wel. Op aandringen pik ik nóg twee chocolaatjes mee en zwaai naar haar. Ze denkt zelf dat het de laatste keer is. Dag sneeuwwitje. Tot volgende week roep ik haar nog toe. Ik loop door de historische omgeving terug naar de voordeur, trek hem dicht en loop over de slingerkeitjes door het houten hekje heen. Ik kijk nog even door een klein raampje en zwaai nog één keer. Dag Juffie Dol. Bedankt voor alles. 29 Januari 2022 Ik loop door een winkelstraat en m’n telefoon gaat. ‘Juffie Dol is vanacht thuis overleden hoor ik’. Even gaat er een rilling door me heen. Ik kende haar een slordige 47 jaar en dan opeens, niet eens onverwacht, is ze er niet meer. Opeens staat dan alles even stil. Ik weet het, het hoort erbij, het is onvermijdelijk. Maar toch ben ik droevig en blij tegelijk. Blij omdat ik weet dat ze niet geloofde in de dood en ze er van overtuigd was dat ze gewoon aan de andere zijde weer doorgaat. Droevig omdat ze er niet meer is. Geen praatjes met thee en koekjes meer. Geen groet en zwaai bij haar dubbele voordeur. Lieve Hansje, de groeten aan Henk en mam en have fun somewhere over the rainbow 😘

Voor altijd in ons hart

Voor altijd in ons hart

Ik ga Hansje erg missen, we kennen elkaar al ruim 40 jaar. Ook de bewoners en medewerkers van het Papageno huis zullen haar zeker missen. Wij wensen familieleden en vrienden veel sterkte toe. Rob & Anique Lemmen Jade Ten Bode - Lemmen