Verbijsterd en vol ongeloof, met tranen in mijn ogen, vernomen dat je er niet meer bent.
Ook nu tijdens dit schrijven komen de tranen weer, ik kan het nog steeds niet geloven ….
Jarenlang collega’s vanaf het tijdperk in Amsterdam, en nu in Almere, 8 uur per dag, we zagen elkaar vaker dan onze familie, bij wijze van spreken.
Je was altijd een fijne collega, behulpzaam, een vraagbaak en integer.
Trots op je lieve vrouw en twee mooie zoons waar je vol trots verhalen over kon vertellen.
Onze gezamenlijk passie, voetbal (Ajax), jij weliswaar in het veld, ik meer voor de buis, en elke maandag even een korte analyse over de gespeelde wedstrijd(en).
Maar ook de gewone social talks, de alledaagse dingen, vakanties, je fietstochtjes, concerten, alles wat maar op je pad kwam.
En niet te vergeten je altijd scherpe humor, we hebben wat afgelachen.
Onze afspraak, op de laatste dag voor je vakantie, om samen na onze vakanties, een biertje te gaan drinken, het zal er helaas niet van komen ….
Harm, wat zal ik je ontzettend gaan missen man, ik zal je never nooit vergeten! Ik hoop dat je je rust zult vinden.
Mirjam, Thomas en Benjamin en zus en broers, heel veel sterkte de komende tijd om dit enorme verlies een plaats te kunnen geven.