U kunt de nabestaanden een troostgeschenk sturen als blijk van steun.
Lieve familie en vrienden van Jan,
Op deze plek willen we graag herinneringen aan Jan met elkaar delen.
Dit mag van alles zijn, een anekdote, een foto, of wellicht heb je zelfs een video. Alle herinneringen, of het nou aan iets groots is, of aan iets kleins, zijn waardevol en we zien ze graag terug op deze herdenkingspagina.
Bedankt namens de familie.
He But, De afgelopen jaren heb je me de fijne kneepjes van het penningmeesterschap van FC Perkouw bijgebracht. Daarbij heb je me altijd het vertrouwen gegeven mijn eigen ding te doen, maar bleef je zelf ook zeker steeds heel actief en had je een grote rol. Sterker nog, tot op het laatste moment wilde je nog alle financiële gegevens zien, om je 'eigen' overzichten te werken. But, ik zal je missen, we hadden het mooi op orde samen en we hebben veel lol gehad. Geef je Isa een snoepje daarboven?
We hebben altijd gelachen met opa But, zo mochten wij hem noemen. We hebben hele mooie herinneringen aan hem en familie. Rust zacht. We zullen je missen.
Lieve familie, De mooiste en leukste herinneringen van mij zijn die van de weekendjes weg met de f.c. wat een lol en plezier hebben we daar jaren beleefd. Wat een fijn, lief, gek, maar bovenal prachtig mens was opa But.
Een man die van alle markten thuis is geweest. Veel vrienden maken kon hij als de beste. We zullen hem missen.
Beste familie Butter, Gecondoleerd het verlies van Jan. Een bijzonder fijn mens, jullie man, vader en opa. Jan, die altijd oog had voor een ander en z’n stinkende best deed om het iedereen naar z’n zin te maken. Dat was ook zijn kracht. Persoonlijk heb ik veel goede herinneringen aan hem. Een gouden kracht voor FC Perkouw; een onderhandelaar op het scherpst van de snede, maar op een manier die respect afdwong. En als het spannend werd dan gooide hij er een kwinkslag in of een biertje. Ik heb hem meegemaakt toen ik ambtenaar was, later wethouder en vervolgens burgemeester. Maar in welke hoedanigheid ook, we hadden een goede klik en dat heeft voor de FC zeker geen windeieren gelegd 😉. Veel sterkte en koester de mooie herinneringen.
Een privé bericht is achtergelaten door Dave en Els Pezarro
De meest bijzondere herinnering bewaar ik toch wel aan de dag dat Jan (tegelijk met Dirk) Koninklijke Onderscheiding kreeg uitgereikt door burgemeester Arie van Erk. Met een smoes waren ze naar het gemeentehuis gelokt. Er zou een zeer belangrijk overleg zijn met de wethouder van sport (ondergetekende 😉),over de aanleg van het zo gewenste kunstgrasveld. Bewapend met een stapel ordners, met daarin alle informatie waaruit bleek dat FC Perkouw echt meer leden en speeluren had dan paste op de bestaande accommodatie, zaten de beide heren in hun ‘werk-kloffie’ vol adrenaline voor m’n Wethouders-kamer, op de bovenverdieping van het Bergambachtse gemeentehuis, te wachten op het belangrijke gesprek. Nou, dat gesprek vond die dag niet meer plaats. Ik lokte ze voor koffie mee naar beneden en toen…… nog nooit 2 zo volslagen verbaasde gezichten gezien. En….. nog nooit zo stilletjes en beetje wit weggetrokken. Hoewel we vooraf een beetje twijfel hadden of de mannen wel zo koninklijk gezind waren, bleek de waardering enorm. En dat kunstgrasveld? Dat kwam er gewoon, want het besluit was eigenlijk al genomen.
Lieve Jan, Even roepen naar de overkant tijdens ons rondje wandelen. Lekker gek doen als we op visite kwamen. Het was mooi om het plezier van Kayla met je te zien. Dat bracht de herinneringen van vroeger van mij naar boven. Op de tuin, met oud en nieuw. Elke zondag na de kantine schoonmaken nog even een drankje bij opa en oma Rook. We gaan deze herinneringen koesteren.
Ome Jan was diegene die vroeger altijd snoepjes bij zich had voor iedereen. En als ze op waren liep Jan naar de auto en toverde er weer nieuwe uit. Later toen ik ouder werd en ging samen wonen met Arie, zorgde ome Jan ervoor dat de Heineken collectie steeds verder werd uitgebreid met die nieuwste items. Lieve ome Jan we gaan je missen. Rust zacht ❤️ Arie en Patricia
Jan hebben wij pas echt leren kennen en waarderen tijdens de vele vakantiereizen welke wij gezamenlijk hebben mogen maken. De vraag wat gaan wij vandaag doen werd door Jan steevast beantwoord met, Gerrie is de reisleider. Daarmee bedoelde hij te zeggen, als jullie het naar je zin hebben is mijn vakantie meer dan geslaagd. Deze instelling om voor andere veel te willen betekenen zag je ook als hij aan het werk was bij zijn grote liefde FC. Perkouw. Als bezoekers en spelers het op Zaterdag maar naar hun zin hadden, was hem geen moeite te veel. Kortom een man met een gouden hart heeft ons veel te vroeg verlaten. Rust zacht vriend. Leo en Gerrie
Toen ik secretaris werd van FC Perkouw was Jan voor mij het aanspreekpunt. Door zijn bestuurlijke ervaring kon ik hem altijd om raad vragen. Kwam ik in de bestuurskamer, was Jan daar al aan het werk. Een grap, een grol en plagerijen. Maar uiterst precies in het uitvoeren van zoveel taken. Ook op financieel en administratief vlak. En nog zoveel meer. Men kon op jou altijd een beroep doen. Niets was teveel. Jan, je zal enorm worden gemist. En dat zal zeker voor Hennie, kinderen en kleinkinderen worden gevoeld. But we vergeten je niet.
Ik was 9 jaar toen Hennie en Jan naast ons kwamen wonen op de Kerkweg. Mijn ouders ontvingen hen met open armen, en vanaf dat moment hoorden ze bij onze familie. Verjaardagen, feestjes, huwelijken, geboortes en natuurlijk ook verdrietige dingen hebben we met elkaar mee gemaakt. Jan had een solex, dat stuur klapte in, hij kwam er met zijn kin op, flinke jaap, daarna liet hij zijn baard staan om het litteken te verbergen. Door mijn vader werd Jan meegenomen naar de ijsbaan. De weg terug duurde dan wel twee keer zo lang. Samen tuinen, eerst op Scharlesooi, daarna op het Oosteinde. Bij elkaar op bezoek tijdens vakanties. Ik herinner me een dag bij jullie; een slingertouw over een beekje, Jan kon dat ook wel, gleed van het touw, en viel in de beek. Grote paniek , want Jan had watervrees, kon niet zwemmen...... het beekje stond bijna droog 😂 Op onderstaande foto een dagje op ons vakantieadres, Jan werd door een wesp gestoken, Piet verwijderd deskundig de angel. Ook kwam Jan een keer in Hennie haar badpak uit onze vouwwagen, hilariteit alom. Elke zondagochtend bij mijn ouders op de koffie, daarna een drankje en kaarten; wiesten. Na het overlijden van mijn ouders bleven deze zondagochtenden er gewoon in, na het schoonmaken van de kantine een afzakkertje bij ons. Toen onze jongste Maaike geboren werd, zat Jan midden in de nacht bij ons beneden in de kamer, te wachten tot hij te horen kreeg waar hij de kraamverzorgster moest halen. Hoe raar kan het lopen dat we na bijna 50 jaar weer (bijna) buren werden. Ik heb jullie de afgelopen maanden bijgestaan waar nodig. Jan, ik ga je ongelooflijk missen, je was als een broer voor me, ik zal er zijn voor Hennie. Dank je wel voor al die mooie jaren gekkigheid, feestjes, dansjes en verdriet wat we met elkaar hebben gedeeld.
hierbij een herinnering uit de oude doos, in zijn jonge jaren bracht Jan op zaterdagmorgen altijd een bezoekje aan ome Bas en tante Cor (door hem steevast Tot genoemd), dit was een vaste gewoonte van hem, en dit gebeurde weken, maanden en zelfs jaren achtereen zover als ik mij kan herinneren, tante Aartje zorgde voor de tompoucen en er werd ook een spelletje stratego gespeeld.
Bert en ik hebben heel veel gelachen met But En het zijn veel herinneringen te veel om op te noemen Maar ik zal koesteren rust zacht
Bedankt voor het lachen But. We gaan je missen. De tuin lukte het afgelopen jaar al niet meer, maar de herinneringen daaraan blijven. Eerst bij ons (voorheen jullie) thuis, toen bij papa en mama en daarna nog bij het schuurtje. Het moest altijd net even anders, of toch zo. En als het niet zo moest, moest er wat anders. Maar alles met liefde en plezier en een geintje (en misschien soms een beetje gemopper ;-))
Jan, je was een kleurrijk figuur. Mooie herinneringen en veel gelachen. Het ga je goed vriend.
