Verdriet is de keerzijde van liefde.
Als je zoals wij al een kleine 40 jaar een vriendschap met Stijnie en Gerben hebben, dan heb je samen veel meegemaakt. Maar zoiets verdrietigs zoals nu nog nooit, zo onwerkelijk..
Een dikke 26 jaar terug kwamen Gerben en Stijnie bij ons op poppeslok om Marjanne te bewonderen. Stijnie wees op haar buik en zei ‘bij ons komt ook een nummer 3’. En wat voor een was dat, van jongs af aan een heerlijk actief en vrolijk ventje. Koen vulde Hilde en Joost mooi aan, een prachtig drietal met zo’n mooie hechte onderlinge band.
Al die jaren hebben wij als families regelmatig lief en leed gedeeld terwijl de kinderen ouder en groter en groter werden (Koen het grootst 😊). Het was altijd fijn om bij de Sikkema’s langs te gaan, want naast Stijnie en Gerben kreeg je de drie er gratis en prominent bij!
De laatste jaren hebben we Koen vooral ook gevolgd via het volleybal, en hoe! Toen hij net uit Indonesië kwam had Sjoukje de pech om Kwiek te coachen tegen het 2e van VC058. Ze stonden er goed voor en hadden grote kans om te winnen. Koen was echter speelgerechtigd voor het 2e en kwam er in. Vrij snel daarna dropen de mannen van Kwiek af, gesloopt door die lange jumpende beuker..
Het was altijd gezellig kletsen met Koen: over volleybal, reizen of gewoon lekker slap ouwehoeren. En telkens die ontwapenende fijne lach op zijn gezicht. Een paar jaar terug hadden we het voorrecht om mee te kunnen eten op de traditionele zondagmiddag bijeenkomst van het vijftal, inmiddels aangevuld door Hilde’s liefde van haar leven Dion. We voelden ons daar zo welkom.
Wat zijn wij blij dat we Koen nog hebben ontmoet begin april in zijn kampioenswedstijd in Sneek (en wat een dreun van achter de 3 was dat!). Hij kwam in alle drukte na afloop ook op ons af: ‘wat hartstikke leuk dat jullie ook gekomen zijn om bij mijn team te kijken’.
Die middag zagen we in vogelvlucht een aantal prachtig kwaliteiten van hem voorbij komen: de enorm goede volleyballer, de sociale vent die voor iedereen oprechte persoonlijke aandacht had én het feestnummer die met een stevige pot bier als een van de eersten op de tafel stond te dansen! Een sfeermaker en een sfeervoeler.
Het voelt zo verschrikkelijk onrechtvaardig om nu al afscheid te moeten nemen van je zoon, je broer, je zwager, je vriend,.. Een emotionele aardbeving. Een levensgenieter die het leven wordt afgenomen, dat kan toch niet zo zijn?
Stijnie, Gerben, Joost, Yvonne, Hilde en Dion: het verlies van jullie lieve Koen verandert jullie leven voor altijd. We hopen dat het verdriet niet verpletterend en eindeloos zal blijven. En dat jullie de kracht vinden om samen door te gaan, met hem voor altijd in jullie hart.
Koen, je hield van muziek. Zo was je samen met Joost, Hilde en je vader onlangs bij een concert van Roger Waters. En jij zou afgelopen maandag samen met je vader voor de 2e keer naar Steve Hackett gaan. Het is er niet van gekomen.
We willen dit magistrale nummer van Genesis, maandag nog gespeeld door Steve, opdragen aan jou . “The journey doesn’t end here” Koen, in de harten van zovelen, ook die van ons, zul je altijd blijven voortleven.
https://open.spotify.com/track/5OBptQtIlGOG94la7qil6c?si=3038019734254040
Ook namens Marijke, Kay, Ruth, Tom, Marjanne, Edwin en Jeroen
Kim