Herinneringen aan Lisette. Fijne herinneringen. Leerde haar kennen op de zelfde vliegbasis. Niet in werkomstandigheden, maar in veteranenomstandigheden. Daar was ik vaak, en daar kwam ik Lisette tegen. Jarenlang. Altijd een praatje en een grap. Als ik haar militaire eenheid aan zag komen, dan dacht ik direct aan haar.En keek ik uit naar haar, of ik haar ook zag lopen en deelnemen. Meestal wel gelukkig. Als ik een foto zag van haar eenheid, dan was het eerste wat ik deed, kijken of ze er bij was. Want dat was leuk en een veteranending. Samen een hapje Blauwe hap doen in de Veteranentent, op het malieveld. En natuurlijk steeds weer. Dat was een belangrijk onderdeel van de Veteranendag. Het ontmoeten van fijne mensen, fijne Veteranen. Lisette was daar een van. Een belangrijk contact. Al was het maar kort, maar toch. Het zorgde dat je je goed voelde. |En Lisette was daar bij. Om ons allemaal, als veteranen goed te voelen. ook al was het maar eventjes. Altijd gedacht dat ik haar volgend jaar zeker weer zou zien. Altijd een goed gevoel daar bij. En nu lees ik haar heen gaan. Een ware schok. En ik ben wat gewend, geloof me. Allemaal te laat gezien, nu pas lees ik dit verschrikkelijke bericht. Het zij zo. Ik weet zeker dat zij vanuit de hemel , af en toe meekijjkt met ons, en haar gerzin. Lieve Lisette, in mijn gedachten for ever. Till we meet again.