Ongelofelijk...
Steeds als ik een blog van Marloes las, bekropen mij gevoelens, bij slecht nieuws, bij opbeurende nieuwsberichten, bij de ondanks slechte situatie toch goed-nieuws berichten...
...maar na het laatste blog sloeg ik even helemaal dicht en wist ik eigenlijk niet wat te schrijven. Ik heb het geprobeerd in een reactie, maar ze heeft het waarschijnlijk niet meer kunnen lezen.
Voor jullie, Fabian, Sterre, Zoë, familie, vrienden en collega's, komt nu het zwaarste deel, het missen.
Het leven is niet maakbaar. Maar we maken ervan wat voor iedereen haalbaar of mogelijk is. Marloes toonde anderen hoe breekbaar en hoe kostbaar het leven is. En het feit dat we geen van allen weten hoe lang we hebben, maakt dat we ons bewust moeten zijn van wat we hebben. Zij kon dat prachtig verwoorden.
Marloes genoot zo intens als mogelijk van wat er toe deed en heeft anderen, ook diegenen die wat verder van haar afstonden zoals deze ex-collega, de afgelopen jaren vooral laten zien wat er het belangrijkste is: de liefde voor elkaar koesteren.
Het afscheid was onvermijdelijk en ik hoop dat Marloes daarbij deze liefde heeft gevoeld.
Sterre, Zoë en Fabian, familie, vrienden en (ex-)collega's m,
alle sterkte, kracht en vooral liefde gewenst voor de komende periode.
Gecondoleerd.