Beste Martien,
Inmiddels ben ik al vele jaren in goede vriendschap met jouw zoon, Jochem. Ook met Daan. In het verloop van deze vriendschappen, heb ik je een flink aantal keren ontmoet. Met geanimeerde gesprekken tot gevolg. En her en der wat 'vaderlijke' tips en impliciete adviezen. "Je lijkt me echt een studiebol", maar het is ook goed om zo nu en dan in de aarde te wroeten, dat is meditatief". Dat is ongeveer de strekking van een van de wijsheden die ik me kan herinneren van jou. Je zei het met respect en vanuit oprechtheid, zo voelde dat voor mij. We hadden een goede energie met elkaar in gesprekken, over groen en gezonde voeding. De stelligheid waarmee je 'dingen' bracht, vond ik interessant en intrigeerde mij ook. In combinatie met jouw gedetermineerde 'handshake' was er meteen een wake up call, even bij de les blijven. Mooi en inspirerend hoe je door jouw landschap liep en zei: "dit is mijn New York, met bomen als skyscrapers en de bloeiende struiken als skyline. Jij liet jouw wereld zien, de wereld van groen en bloei. En planten en uitzichten. En hoe je een paradijs ontwikkelt, dat laat je toch maar mooi achter. Het ontzag voor 'groen' blijft voor altijd. Rust zacht en in vrede.