Paul Meijer

Lieve Paul, In elke ruimte, elke tijd waar je nog steeds bent laat ik snippers voor je achter. 'Voor het vergeten' van Peter Verhelst Uit: WIJ TOTALE VLAM KUS Madea

Na het lezen van alle , ontroerende, berichtjes toch ook maar een (kleine) herinnering. Paul kwam , begin jaren 80, af en toe langs in de Dorpsstraat 144. Daar woonden we met Fred , Ed en Nico. Ik vond hem lief en een soort van schattig . Dat zei ik maar niet.Het was wel een soort van punker. Blonde koppie en stralende lach. Ooit wilde hij zijn haar in de henna. ‘Paul, dat wordt knal oranje !’. Dat maakte hem niet uit. Was juist de bedoeling . Je was punk of niet. En na..slechts …10 minuten ; Wortel - oranje haar. En het stond hem nog goed ook.

Beste Paul, Ik heb je niet echt goed gekend. Maar jij bent in het huis geboren waar ik ben opgegroeid en je was de bruidsjonker bij het huwelijk van mijn ouders, dat geeft een kleine band. Je bent helaas te vroeg heengegaan om je beter te leren kennen. Rust zacht je nichtje Danita.

Een privé bericht is achtergelaten door Duncan Vet

Paul was een geliefde collega bij het regio college met een hart voor zijn vak die we heel erg gaan missen. Familie heel veel sterkte

Lieve Paul, Wat zal ik jou ontzettend gaan missen. Je droge humor, je nuchtere kijk, maar vooral je muzikale kennis. Ik was die sukkel die je in de winkel in de maling nam. Ik heb zo ontzettend veel voor je geneuried en dan zei jij “en dan komt die beat” waarop ik verheugd ja riep en jij dan zei “nee die ken ik niet”. Het werd een soort sport op den duur. Wat hebben we een hoop gelachen en meegemaakt. Rust zacht lieverd. ❤️

Lieve Paul, wandelende muziekencyclopedie, taalpurist, karatekid... In de jaren die we samen in de fazant werkten heb ik enorm van je genoten. Je was echt een mattie in de keuken. Samen lachen, samen keihard kapot gaan tijdens het service, want ik was (net als jij) vaker 'neverready' voor het overdonderende geweld van die geweldige eetfabriek. We deelden vaak het 'voorgerechteneilandje' in de keuken, 250 witte borden tussen ons in, en telkens dat korte oogcontact momentje met die guitige oogjes van je om te checken of we nog in sync waren. We deelden een oog voor details, en konden samen enthousiast worden van een ontdekte dubbele dooier of micro parel. Liever 10 seconden later een mooi bordje van de pas dan een rommelig geplaatste terrine mee laten gaan. Altijd siognée. Chaotisch maar georganiseerd. Je kon ook zo heerlijk mopperen, maar aan het eind van de avond was je altijd weer blij. Lieve Paul, je hebt een plekje in mn hart veroverd, wat ontzettend jammer dat je al moest gaan. Rust zacht mooi mens. Heel veel sterkte aan allen die voortaan zonder je verder moeten.

Lieve Paul 40 jaar kennen we elkaar al. Vanaf Drieluik waar je met de Wormerposse sfeer kwam maken en, iets later, De Waakzaamheid natuurlijk. En daarna op menig memorabele gelegenheid in Amsterdam en omstreken. Dank voor je droge humor, je open mind, je veelzijdige smaak, je onafhankelijke persoonlijkheid. En dank voor het in elkaar rijden voor mijn auto nog, haha (maar dat had ik je al lang vergeven :)) . 40 jaar lijkt lang, maar is veel te kort. Dat hadden er minsten 60 moeten worden...

Een privé bericht is achtergelaten door Sasja Strengholt

Paul kwam ik begin september 2022 tegen in ‘de online candystore’. Deze foto, met de door je moeder gebreide muts, deed mij naar rechts zwiepen. De guitigheid spatte ervan af! Dezelfde dag appten we tot laat in de avond en in de weken die volgden bliezen we elkaars telefoon op. Foto’s, filmpjes, gif’s, snede grappen, Snoopy, mode, muzieeeeek, jodo, Bowie, pueriele memoires en totale leuterkoek over dagelijkse beslommeringen, zoals het afstoffen van lamellen. Dat begon vaak al om 7.00 ‘s ochtends en eindigde dan rond 23.30. Marappthons noemde jij dat. Ik was direct verkocht zonder dat ik je had gezien, omdat de interactie zo ongewoon en intrigerend was. Na de fysieke ontmoeting viel ik als een blok voor Paul’s betoverende enthousiasme, charisma en humor. Ik zal nooit vergeten hoe je als een blij ei op je sloffen buiten op de uitkijk stond, om me op te wachten. Na afloop kreeg ik bakjes eten mee die je liefdevol had gekookt, om in te vriezen. Een aantal rollercoaster weken volgden waarin we leken af te stevenen op een match made in heaven. Toch liep het anders. Je werd stiller en trok jezelf terug. Plots was er geen vocabulaire meer beschikbaar voor wat er speelde en de afhoudende houding interpreteerde ik als afwijzing. Ik trok mijn conclusie en verbrak met een gebroken hart het contact. Allesssss of nietsssss! Toch bleef je contact zoeken en wat volgde bleef bij een ondoorgrondelijke dans van aantrekken en afstoten. Toen kwam dat hartverscheurende bericht op 15 maart jl waarin je me liet weten dat het foute boel was…. Ben zo dankbaar dat ik je nog heb kunnen zien in het VUMC en ik hoop vurig dat je alle liefde hebt kunnen voelen en ontvangen: you were soooo adored! The Vessel of Love has returned to where you came from. Safe journey sweetheart, you will NEVER be forgotten! Heel veel sterkte aan alle familie en vrienden!

Weet je wat het allerergst is aan ouder worden? Het verlies van dierbaren. Vorige week ontviel ons Paul Meijer, beter bekend als Paul Everready. Een erudiet man, graag geziene gast en een van de oorspronkelijkste mensen die ik ooit heb ontmoet. Ik leerde Paul kennen ergens begin jaren negentig, het waren de hoogtijdagen van de housemuziek. Mijn leven bestond grotendeels uit uitgaan – ik schreef hier ook over – en leek één grote aaneenschakeling van vage underground feestjes en illegale raves. Deze vonden plaats op allerlei spannende locaties, waaronder leegstaande pakhuizen, verlaten parkeerplaatsen, in tunnels, kraakpanden en weilanden. Niet zelden reisden we met busladingen vol vanuit de randstad naar een of ander boerengehucht, waar de plaatselijke aftandse bar-dancing voor een avond was gekaapt en omgetoverd tot een walhalla voor housers. Dit soms tot groot vermaak (maar vaker nog tot afgrijzen) van de lokale bevolking. Voor mij was het iedere keer een avontuur. En zo belandde ik op een avond in De Waakzaamheid: een discotheek in Koog aan de Zaan, onder de rook van Amsterdam. Ik verwachtte weer een of andere boerenschuur, maar niets was minder waar. Deze club kon zich meten aan de beste clubs ter wereld – en Paul was daar onlosmakelijk mee verbonden. Al meteen de eerste avond werd ik welkom geheten door deze sympathieke stuiterbal, in mijn herinnering gekleed in de outfit die me nog het meest is bijgebleven: zijn matrozenpakje – compleet met vrolijk streepjesshirt, matrozenpet en gouden oorringen. Maar Paul had een opvallende eigen stijl en hield het niet bij slechts één look. Hij kon zich moeiteloos transformeren van houser tot punker en van mod tot rocker. Trends waren niet aan hem besteed, hij volgde daarin zijn eigen koers. En al snel was hij alomtegenwoordig. Niet alleen in de ‘Waak’, maar ook in de RoXY en op alle hippe feestjes. Deze vrolijke spring-in-het-veld zorgde altijd voor een hoop lol, hele goede gesprekken en keiharde grappen (behalve wanneer het taalfouten betrof: dan ontpopte hij zich als een meedogenloze taalnazi). Paul had niet alleen een vlijmscherp gevoel voor humor, hij was ook iemand met diepgang en vele interesses; intelligent, belezen en veelzijdig. Muziek was zijn grote liefde: hij werkte in verschillende platenzaken, speelde in bandjes en draaide onder de toepasselijke naam DJ Everready als helft van de Disctwins (voorheen de Discotwins) op alle hippe feestjes. En hij kookte de sterren van de hemel in de allerhipste restaurants. Je kon Paul op de vreemdste plekken tegen het lijf lopen: van een rockfestival tot een punkcafé en van een museum tot een boerenmarkt. Een echte homo universalis, al was Paul zelf wars van labels. Hij werd, ondanks zijn vele talenten, nog steeds verlegen van complimentjes en te veel aandacht. Ook toen het onvermijdelijke einde naderde. Maar zijn humor bleef tot op het allerlaatst overeind. “Ja hoor, hersentumortje geconstateerd, ’t is weer eens wat anders”, appte hij het slechte nieuws naar mij. Op mijn bezorgde reactie en beterschapswensen ontving ik alleen een korte “easy goings, dankie”. Om hem op te vrolijken, stuurde ik bijgaande foto, uit betere tijden. Daarop kwam een appje terug met als tekst “Jeeeeeeeezus was een knap stel”. Het was het laatste dat ik van hem hoorde. Een paar dagen later overleed Paul, slechts 59 jaar oud. Zo lief, zo leuk, zo levenslustig: het is niet te bevatten. De wereld is een stuk stiller, saaier en stommer zonder hem.

Paul en ik waren als tieners de elkaars beste vriend. Samen naar de Rezillos en Devo luisteren op de zolderkamer op de Arisstraat. Samen in onze eerste band, De Groeten, optreden met de Ex in Bologna. Samen op de brommer naar ons eerste bokbierfestival in Artis. Samen op fietsvakantie lang alle Trappistenkloosters in Nederland en België. Samen onze 16e verjaardag gevierd, Paul 1 dag ouder dan ik. Paul, makkelijke broek, grappige gozer, lapzwans die altijd te laat was, beste vriend, onvoorstelbaar dat hij er niet meer is.

Lieve Pöl, heel wat jaren geleden heb ik van jouw kookkunsten mogen genieten dat we bij elkaar op de flat in de Gele lisstraat woonden. Je zat altijd vol met mooie verhalen en je goede humor waren ontzettend leuk om naar te luisteren. Af en toe zag ik je nog op een verjaardag bij je broer. Je enthousiasme over het leven, het koken en nog veel meer dingen viel mij altijd op. Helaas is dat leven veel te kort geweest voor jou. Rust zacht lieve Pöl. Alle familie en vrienden heel veel sterkte met dit verlies.

Lieve Paul, memorabel was onze roadtrip in 1983 met een lekke tent en een stoere maar lieve Rottweiler langs de Algarve . Het was daar het natste voorjaar in 20 jaar en jouw prachtige cynische humor maakte het ook niet draaglijker. Jaren later vond jij het het mooiste tripje ooit gemaakt. We raakten elkaar een beetje uit het oog tot 5 jaar geleden ik voor mijn zestigste verjaardag een cd van country hippie Gram Parsons van jou in de bus kreeg, ik kreeg een brok in mijn keel. Ook op dat vlak hebben we wat voor mekaar betekend. Rust zacht, lieve vriend .

Een privé bericht is achtergelaten door Liefs tante Afra

Voor de familie en vrienden van Paul die hem zo moeten missen, een foto die hij me stuurde met de jaarwisseling. Een kleine twee weken later zijn we in De Nieuwe Anita geweest. We sloten de avond af met kroketten bij de FEBO. ♡ Mis je lieve Paul ♡ Had nog zoveel met je willen doen. ...

Paulus, bedwinger van de Stèlvio. 't Veertigjarig jubileum zit er net niet in.

[Lieve Paul, Wat zijn er mooie herinneringen geschreven. Paul, je humor heb je van je vader.Je vrienden zullen je zeker missen met jou humor. Paul, ik vond het fijn dat je de laatste jaren op mij verjaardag aanwezig was.Dat heb ik zeer gewaardeerd.Jij hebt ook nog een zomer met een vriend karate geoefend op de boerderij. Paul, ik zal je nooit vergeten.Rust zacht. Peter.Christa,Marcel,Bob,Loeke en Margret,allen gecondoleerd met het grote verlies van jullie broer Paul

Hey Paul, wat was ik verbaasd toen jij in 2016 bij Het regio College kwam werken en jij daardoor niet alleen mijn neef was maar ook mijn collega werd. We werkten ook nog voor dezelfde afdelingen en zagen en spraken elkaar regelmatig, over de bijzondere familieband die wij hebben met de Meijers; over vroeger bij ons thuis op de boerderij. Poten uit langpoters trekken vonden wij heel leuk. De laatste jaren kwam je ook altijd ff naar de verjaardag van mijn moeder zodat je de ooms en tantes weer zag. Paul ik ga je missen als neef en als collega. Het was altijd gezellig met je te ouwehoeren en elkaar ff te helpen. Dikke kus van je nichtje José

Lieve Paul, Niet elke cliënt is maar een cliënt. Jij behoorde tot de groep die bij mij een streepje vóór heeft: bewerkelijk maar beminnelijk en met wie ik een klik voel. Een keer in de zoveel tijd kwam je langs om orde op (belasting)zaken te stellen. Maar de gesprekken gingen zelden over belastingen….. De laatste keer dat ik je sprak was je zo blij met je baan in het onderwijs. Je knieën konden het horecabestaan niet meer aan maar in het onderwijs kon je tenminste toch nog je kookkunsten gebruiken. Je zag het als een mooi compromis. Veel te kort hebben je studenten van je kunnen leren. Ik zal je missen.

Lieve Familie en Dierbaren van Paul, Met Liefde betuig ik mijn innige deelneming aan Allen 💫 Lieve Lieve Mooie Paul, Er schieten zoveel gedachten, momenten en herinneringen door mijn hoofd die zich lastig in een aantal woorden laten vatten…… Met Liefde in mijn hart denk ik aan jou en wil jou bedanken voor Jouw Mooie Zijn, die jij in alle verscheidenheid en in zoveel verschillende vormen hier op aarde voortbracht. Jij maakte deze plek een Mooiere & Betere Wereld 🫶 Mis je en ga je missen. Met Al mijn Liefs, xDiana

Mooie kop van een mooie vent! Op het podium. In het wild. Ik werd altijd rustig van je aanwezigheid. Een onderschatte superkracht, die maar weinig aardbewoners bezitten. Gelukkig ben je er nog steeds in eindeloos veel mooie muziek. Still in love with you, on this harvest moon ❤️

Schrikken....Ik heb je 10 jaar geleden voor het laatst gezien met de Sox Pistols, woon nu ver weg en wist dus niet dat je ziek was. Veel lol met je beleefd begin jaren 80.

Als klein krijsend monster had je me in je sinn, jammer dat je "mijn later" niet hebt kunnen zien. Vlieg vogel, vlieg 🫶 Je nichtje Stephanie

beste paul, we hebben nooit echt veel met elkaar opgetrokken maar we hebben wel en klik we zijn in het zelfde huis en zelfde dorp geboren Lagedijk 16 zaandijk. rust zacht beste neef.

We waren ergens…

Ik heb van je genoten tijger!

Op een middag stond je voor m’n deur (zoals je soms spontaan deed) Tinus: zullen we naar zee? En daar togen we naar IJmuiden. Samen wandelden we , zwijgend langs de vloedlijn. Belandde op een duin. Starend zaten we daar, in stilte. Ik vroeg je wat je zou doen als je zo’n boot hebben, zo’n grote die in de verte het zeegat uitvoer. Jij zou ‘m naar Cuba varen, vol gas het strand opsjeesen, de romp openrijten en een restaurant beginnen. Zwijgend liepen we weer naar de auto, toen ik je thuis afzette, zei je: Tinus, dat was fijn. Meer spraken wij niet, en dat was ook niet nodig. Stilte dat was ik met je delen kon. Verbinden in stilte. Ik zal je missen, mooie man.

Lieve Paul, We go way back, als ik erover nadenk... Maar vooral de Waakzaamheid periode staat me bij. Je woonde erboven en kwam regelmatig naar beneden in je tuinpak (en op klompen) om even een biertje te drinken. Menigmaal zonder onderbroek weet ik nog, want dat vond ik toen héél erg interessant. Lieverd, het zo intens verdrietig dat je er niet meer bent, we gaan je allemaal ontzettend missen! xL

Wij willen de familie veel sterkte wensen met het overlijden van Paul.

Paulus. Zo veel meegemaakt samen. We zagen elkaar niet heel vaak, hoewel we dat de laatste jaren weer redelijk goed gemaakt hebben. En als we samen waren was het altijd goed. Altijd hadden we het over muziek en lekker eten. Een gedeelde passie van ons. Het was een feest om de laatste jaren weer lekker met je te punken op de gitaren. Ga je vreselijk missen fijne vriend.

Hee lieve Paul, Wat verdrietig dat we nu al afscheid van je moeten nemen. Na mijn laatste bezoek komen nu steeds meer herinneringen naar boven. Je was in de basisschoolperiode heel vaak op onze boerderij te vinden. Als mijn vader de sloot had uitgebaggerd, liepen wij tweeën steevast de slootkanten af. Speurend naar allerlei zooi, dubbele schelpen, pijpenkopjes, soms nog met een mooi reliëf erop, scherven van beschilderde tegeltjes en scherven van de baardmankruiken. En alles sleepten we mee om schoon te spoelen. Zelf zagen we er dan niet meer uit. Ook buurman Brugman had jouw interesse, die slachtte namelijk zelf zijn kippen. Machtig spannend vonden we dat. Het buiten zijn, de ruimte op het erf, de dieren, de vele verstopplekken in de hooibergen en stallen maakten het een mooie plek voor jou. En ik ging graag met je mee. Dank je wel voor alle mooie herinneringen, die blijf ik koesteren. Dag lieve neef, een laatste dikke knuf.

Mijn bestie Paul ken ik al vanaf de lagere school. Ik mocht dat ik kapper was, alles bij hem doen. Hij schoor het de volgende dag, als hij naar zijn werk moest, gewoon weer eraf. We hebben onwijs veel beleefd. Je bent een lieverd. We houden allemaal van je.Gelukkig heb ik je dat nog kunnen zeggen dat je bij Bob thuis was. We gaan je missen!

Ik vond Paul geweldig! Net zoals veel Meijers ging hij zijn eigen gang. Ik vond hem uniek, authentiek en vreselijk grappig. Vroeger zag ik hem regelmatig op de boerderij. Hij heeft me een keer dropjes aangeboden maar dat waren schapen keutels! Dikke lol! De laatste jaren sprak ik hem bij uitvaarten van familieleden. De gesprekken waren diepzinniger en volwassen. Paul je was een fijn mens, dank je wel daarvoor!

Een leuke herinnering aan Paul is het feit dat hij als bruidsjonker fungeerde tijdens ons huwelijk op 8 december 1969. Vanaf die datum wonen wij ook nog eens in zijn geboortehuis op Lagedijk 16 in Zaandijk. Wij wensen Peter, Marcel, Bob en Margareth veel sterkte met dit veel te vroege verlies.

Ik herinner me Paul als een hele leuke neef. Verfrissend anders, relaxed en humorististisch. Ik zag hem vooral tijdens familie aangelegenheden, en soms op onverwachte plekken, zoals op Art Rotterdam of op straat in het centrum van Amsterdam. Ontzettend jammer dat hij zo jong al overleden is. Ik wens de naaste familie veel sterkte toe met dit verlies.

Mijn neef Paul kenden ik helaas niet goed genoeg om herinneringen nu hier te delen. Toch hoort dit niet de plek te zijn om zo vroeg vaarwel te moeten zeggen. Groeten daarboven!! Veel sterkte aan Peter, Marcel, Bob en Margareth van Godelieve &Sander

Mijn herinnering aan Paul dateert uit 1965-66. Paul's moeder, mijn oudste zus Elly, brak in december1965, haar been. Ze moest een half jaar lang op bed liggen.Ik heb toen een half jaar lang bij hen in Zaandijk gewoond. Morgens kleedde ik de drie jongens,Peter, Marcel en Paul aan en gaf hun een bordje pap. Daarna ging ik naar school, het SMC in Zaandijk. Paul was een schattig knulletje met heel ondeugende blauwe oogjes. Tijdens het huiswerk maken pikte Paul, hij was anderhalf jaar, mijn net geslepen potlood van tafel en rende weg. Ik achter hem aan, hij viel en de punt van het potlood vloog in zijn rechter wang, vlak onder zijn oog. Er kwam één grote druppel bloed uit.Jarenlang hadPaul een zwarte punt op zijn wang. Later was het het kenmerkende kuiltje in zijn rechter wang. Zie op de foto hierboven. Lieve Paul, rust zacht en vermaak de hele hemel met je muziek! Liefs, tante Paula uit Rimpar.

Neef Paul vond ik vaak moeilijk te peilen. Hij had een gelaatsuitdrukking die je in verwarring bracht. Het leek net of hij in een andere “ dimensie” zat. Altijd vriendelijk en in voor een gesprek. Dan wel graag over muziek. Paul wekte de indruk dat hij zijn eigen leven leidde en dat hij geleid werd door zijn interesses. Hij trok zich ogenschijnlijk weinig aan wat “ anderen” daarvan dachten of vonden. Paul deed zijn “ ding”. Ik ben Paul eens tegengekomen op Koninginnedag midden in de Jordaan. Het was op t einde van de middag. Paul was bijna incognito : hij had een knalgroene fluoriserend pruik op en een bijpassende duikbril met snorkel. En jawel ondanks de overvloedige biertjes die hij gedronken had, was er een prettig gesprek……..

Paul de beste vriend van mijn broer, die coole gast van Dance tracks. De muziek man. De man uit de fijne keuken. De man van niet onder stoelen of banken. Wij zullen jou missen…

Dag neef, lieve Paul, Je hebt indruk gemaakt met je wendbare eigenzinnigheid en je oorspronkelijke stijl en humor. De laatste jaren kwamen we elkaar wat vaker tegen en staan me de levendige gesprekken - soms samen met je broers en zus - bij. We waren nog lang niet uitgepraat. Sterkte aan je hele familie. liefs, Peter en Chantal

Beste Neef, Ben blij dat ik je de afgelopen week nog even gesproken hebt maar triest blijft het dat het leven zo kort voor je geweest is. Mijn blijvende herinneringen waren je talloze bezoeken in je jonge jaren bij ons op de boerderij. Hetgeen mij het meeste bij bleef was jou voorliefde om de koeien te mogen ophalen. Je moet een jaar of 8 a 9 geweest zijn maar s'ochtends vroeg, zo rond 5,30 uur, hoorde ik je dan al bij mijn vader in het raam tikken, "Ome Herman, zal ik de koeien alvast ophalen". "Is goed Paul", hoorde ik mijn vader dan zeggen al wetende dat dit geen zekerheidje was. Lopend in het land was je al snel afgeleid en verdwaald in je kindergedachtes en spelend in het land. Mijn vader kwam je even later vergezellen om de klus af te maken. Voor jou was de boerderij je speeltuin, je voelde je op je gemak en het was goed om je de laatste paar jaar weer eens vaker op de boerderij terug te zien. Paul, ik heb je altijd een gezellige gozer gevonden en het is balen dat het leven nu al zo vroeg eindigt. Ik wens je broers en zuster veel sterkte maar de vroege herinneringen zullen blijven. Groet, Ron

Een privé bericht is achtergelaten door Madea Le Noble

Hoi Paul, we hebben vele momenten gedeeld, met name door onze gezamenlijke liefde voor muziek, ik kan me niet precies herinneren hoe we elkaar leerden kennen, maar het was onvermijdelijk, omdat we in een aantal dezelfde 'cirkels' verkeerden, was het nou de platen winkels, zelfs nog even collega's in Soulfood, ben ook regelmatig bij je thuis geweest om muziek te luisteren, je was super gastvrij! Ik zag je in de RoXY natuurlijk, diverse festivals, o.a. Valtifest, O.W.A.P. en andere 'Meubelstukken', maar we waren ook collega's als DJ op onze gezamenlijke liefde voor Funk tijdens de P-Funk feesten in Paradiso in de jaren 90 denk ik? Allerlei concerten natuurlijk, In de MORE draaiden we ook samen.... Een kleine anekdote was dat ik een periode mijn verjaardag vierde bij m'n ouders op de O.Z. Voorburgwal, omdat mijn eigen huis, te vol met platen, ongeschikt was daarvoor, uiteindelijk kwam je rond enen langs, toen eigenlijk iedereen al weg was, maar in mijn herinnering hebben we met wat intimi tot 5 uur of zo zitten keuvelen, daarmee een onuitwisbare indruk op m'n moeder gemaakt, die nog jaren daarna vroeg hoe het met 'Paultje' was?..... Een paradijsvogel was je, kon met iedereen overweg, over van alles en nog wat met interesse converseren....ik ga je missen man!! Ik kan helaas niet bij je uitvaart zijn... Ik wens een ieder die jou dierbaar was heel veel sterkte!! Ik wens je een mooie verdere (muzikale) reis in jouw nieuwe dimensie!

Zo jammer dat je geen 20-30 jaar langer leven gegund is neef Paul, ik zal t moeten doen met de fijne herinneringen aan jou tijdens onze wormer jeugd, samen op de boerderij hutje bouwen in de hooiberg totdat we bijna gespietst werden door onwetende opa met een hooivork. Fikkie stoken of samen bij van Gelder voor de sloop illegaal rondneuzen en brandblussers leegspuiten in een Queen achtige stage act. Bizar hoe t leven kan lopen. Sterkte voor Peter, Marcel, Margareth en Bob

Hoi Paul, de laatste keer dat we je zagen na de uitvaart van Pierre in de nazit bij Batavia zat je er nog prima bij. Ongelooflijk dat het zo snel veranderd is. Veel sterkte Peter, Marcel, Bob, Margaret en partners.

Ibiza: je had een motor gehuurd en vanwege de motregen was de straat spekglad en ging je nog op de afrit van het verhuurbedrijf onderuit. Gelukkig toch verder een leuke vakantie met veel lekker eten en drinken en slap geouwehoer. We gaan je erg missen lieve Paul, de wereld was leuker met jou erbij!

Paul is een apart geval en bevindt zich nu vrij zwevend door het hemelse heelal. Hier in aardse staat Paul bij familie, vrienden en kennissen beter bekend als ‘een van de beste paarden van stal’. Ik gebruikte altijd Paulus als je roepnaam en nu ben je terug naar de bron gegaan. Het leven kan zo oneerlijk en zo niet cool zijn maar ik zal je altijd in herinnering verder met mij mee dragen want daar heb jij hoogstpersoonlijk voor gezorgd. Ik zie je later.

Ik woonde maar net een week of 3 in Amsterdam, kende je al van achter de balie van DanceTracks, maar niet goed. En tegen de tijd dat ik daar ging werken, werkte jij 3 deuren verderop bij Soulfood. Met Oud & Nieuw kwam je er achter dat we beide een dj gig in dezelfde venue hadden, en ineens riep je “wat doe je in de uren daarvoor?” Ik: “ja, niks eigenlijk. Wachten tot we moeten beginnen”. Jij: “kom dan naar mijn huis, gaan we muziek luisteren, oliebollen eten en een biertje doen”. Een vriendschap was geboren. En ik ken je ook als een altijd rock solid guy, met geweldige humor, op wie je altijd van op aan kon. Heel jammer dat ik je de laatste jaren nog maar zo weinig tegen kwam en sprak. Zouden we wat aan doen, maar niet gedaan en daar heb ik nu wel spijt van. “De vogel is gevlogen”, las ik al in het FB bericht op je page. Fly on, lieve Paul. 🕊️. ❤️🙏🏽

In een gesprek met Paul vertelde hij mij “weet je welk plaatje ik leuk vind?” We luisterde naar https://open.spotify.com/track/2MKsIrTocRAHcYnl6SKD4r?si=sFy8Pqq_S2yEhHePPoabRg&context=spotify%3Aalbum%3A1r3ojiC0kokSIk8S4K3tQV Stacy Lattisaw - Come on and Jump to the beat! De afgelopen week kwam dit liedje in mijn lijstje en zo dacht ik nu kan ik afscheid nemen op een muzikale wijze en vriend. Ik zal jou missen en ook jou droge gevoel voor humor. Rust Zacht

Lieve Paul, we zullen je enorm missen. Het voelt zo onwezenlijk. Op 1 januari spraken we elkaar onverwachts. Ik was er met Thamar en Ezra en jij had ook het idee opgevat om naar Wijk Aan Zee te gaan. Het was een mooie zonnige dag. Je vertelde over je karate kampen en de zwarte band die je hebt. Iets wat ik nooit geweten heb. Je vertelde dat in de dojo waar je trainde het een gebruik was om het jaar te beginnen met 1000 voorwaartse trappen. 1000! We hebben een uurtje gezellig zitten kletsen en wat oude verhalen naar boven gehaald en ik hoorde dat je les aan het geven was. Het moest dus blijkbaar zo zijn. Dat moment, daar aan zee. Ik ben je dankbaar voor de talloze nachten die we samen deelden. Met je muziek en alle gekke leuke artiesten die er langskwamen op de Rauw feesten. De duizend trappen ga ik niet snel halen vriend maar ons gesprek blijft me voor altijd bij. Sterkte aan iedereen en de familie. Liefs

Liefste Paul, lieve familie. Wat een gemis zal dit zijn, wat een ongelofelijk verdriet gaat dit worden. Onze liefste vriend Paul, bedankt voor alle mooie momenten en dat jij in ons leven was. Niet te bevatten dat jij er niet meer bent. Vol ongeloof blijven we achter. We houden voor eeuwig van je, hope to see you in heaven