Lieve Ron,
Ik herinner me nog goed dat je verkering kreeg met Hilde, ik was een jaar of 13, en jou voor het eerst ontmoette. Super vriendelijke, vrolijke jongen. Als snel ging je met ons (samengestelde) gezin mee naar het Land van Bartje waar we vaak gingen kamperen. Waar wij een bloed hekel hadden aan het opzetten van de tentjes, ging jij enthousiast aan de bak. Leuk toch tentje opzetten? Omdat je er zo van genoot stond je uiteindelijk ook mijn tent in elkaar te zetten, ik was er stiekem tussen uit gepiept om David of Wessel te irriteren. Je stond toen al klaar voor een ieder en dat heb je je hele leven gedaan. Ik weet nog dat één van de jongens achter me aan zat om me te meppen met een tennisracket ,omdat ik hem zo lang getreiterd had, maar jij sprong ertussen. Ondanks dat ik fout zat, liet je dat niet toe. Want zo lossen we dingen niet op!
Empatisch. Rechtvaardig. Verbindend. Een paar worden die bij me opkomen als ik jou zou mogen omschrijven.
Ons laatste echte gesprek hadden we in 2022, tijdens het familieweekend in Friesand.
We hebben dat weekend zoveel gelachen en mooie herinneringen gemaakt, en nu ben je er gewoon niet meer. Er zullen geen nieuwe herinneringen meer bijkomen.
Weggerukt uit het leven, uit het leven van jou familie, je gezin, je lieve vrouw.
Ze zeggen altijd; "The good ones die to young"
Helaas hoor jij nu bij die club.
Vaarwel mooi mens ❤️
Voor de familie die achterblijft, heel veel sterkte. Mijn bericht ging niet helemaal goed.