Lieve Roy,
Ik weet niet waar ik moet beginnen. We kennen elkaar al zo lang. We zijn samen opgegroeid, we hebben zoveel herinneringen gemaakt, zoveel beleefd. Je hebt me zoveel geleerd.
Als ik terug denk aan onze jeugd kom jij er altijd wel in voor. We gingen overal samen naartoe.
Mee met elkaar op vakantie, naar de sport, naar vriendjes en vriendinnetjes of gewoon samen chillen bij jou op zolder of buiten in een van de speeltuinen.
Jij trok me overal mee naartoe, ik denk dat ik een stuk minder mensen zou hebben gekend als jij er niet was geweest.
Jij hebt me geleerd om vrienden te maken, kattenkwaad uit te halen en het bloed onder mensen zn nagels vandaan te halen.
Jij was een echte vriend waar ik altijd op kon bouwen. Zelfs toen we elkaar later niet zoveel meer zagen omdat we beide een eigen weg in sloegen, voelde het altijd vertrouwd als we elkaar weer zagen.
We hebben zoveel samen meegemaakt, van de peuterspeelzaal samen naar de basisschool en vervolgens naar de Pontes. Momenten die in onze herinnering zullen blijven bestaan.
Jij hebt me geleerd hoe ik vuurwerk moest afsteken en wat ik er allemaal nog meer mee kon doen. Jij trok me mee naar de dansschool. Jij hebt me meegenomen naar Feyenoord of naar Renesse. Jij hebt me meegenomen naar festivals.
Samen racen in onze eerste auto’s, die golfjes. Of dan kwam je weer met een zelf geknutseld projectiel aanzetten, vaak moest het dan in de brand, roken of ontploffen. Of je had weer een nieuwe goocheltruc waar ik niks van snapte.
Ik vergeet echt nog veel meer, maar dat doet niks te kort aan de tijden die wij beleefd hebben.
Je bent een echte vriend die ik helaas de laatste jaren een stuk minder zag. Maar de herinneringen die we samen hebben gemaakt blijven voor altijd bij me.
Roy, zoals je zelf altijd zegt, maak ze gek daarboven en tot ooit.
Patrick