Ruud op den Kelder

Lieve Ruud, hoewel ik je misschien niet heel lang kende, heeft jouw contact , zoals jij bij vele deed , diep diep geraakt. Ik had je nog zoveel langer willen leren kennen. Dankzij alle verhalen die ik zondag heb gehoord, leerde ik je toch n beetje beter kennen en kan ik alleen maar ieders woorden beamen: wat een bijzondere, knappe, en ontzettend toffe unieke man ben jij! Zelfs nog vele malen specialer dan ik mij ooit heb kunnen voorstellen. Jouw afscheid op zondag was zo ontzettend mooi. Iedereen die sprak of zong, raakte me diep in mijn hart. De woorden die gedeeld werden... ik herkende jou er zo in. Soms moest ik zachtjes, door de tranen heen, glimlachen, zoals jij dat ook zo goed kon, maar mijn hart gierde van verdriet. Het was zo bijzonder om jouw broer en zus te zien en te horen praten over jou. Je praatte altijd met zoveel liefde over hen aan mij. Ik weet nog dat je een polsbandje kwam ophalen voor een dagje Landjuweel met je zus. Wat was je BLIJ! Vanaf afgelopen zondag zie ik jouw prachtige gezicht en ogen de hele tijd voor me, mijn borst gespannen, raar gevoel in mijn buik. Mijn gedachten gaan uit naar jouw ouders en dierbaren. Ik kan me de diepte van hun verdriet niet eens voorstellen. Ik wens hen dan ook alle alle kracht en liefde van de wereld!! Ik weet dat jij jouw vrienden en familie nooit dit verdriet aan wilde doen. 💛 Daar was je te emphatisch en te lief voor. Iets was groter dan jezelf. Ik hoop dat mijn woorden een klein beetje troost kunnen brengen. Ruud wat ben jij een speciaal persoon, waar we allemaal zoveel van hielden. Ik ontmoette Ruud in mei 2021 op Vlieland, tijdens een Be Balanced Retreat. In de natuur, met yoga en boksen, vonden we meteen een klik. We gingen al snel de diepte in met onze gesprekken en speelden samen schaak. We waren aan elkaar gewaagd en spraken af dat we dat vaker zouden doen. Dat deden we. Toevallig woonden we vlak bij elkaar, jij in de Domselaerstraat, ik op de Linnaeusstraat. Dat was fantastisch. Omdat we allebei thuis werkten, spraken we regelmatig af om te zwemmen bij Artis, een rondje Flevopark te wandelen of een potje te schaken. Ik kon bij jou zo fijn mezelf ZIJN. Je had iets melancholisch en dat vond ik juist zo mooi aan jou. Ik vond het egoïstisch jammer toen je het huis in de Domselaerstraat moest verlaten. Het afspreken ging niet meer zo makkelijk en spontaan. Later zou jij naar Madeira gaan. Daar was je super gelukkig en genoot je flink volgens mij. Op camping De Finne besloten we samen een stuk hard te lopen, je had het zwaar. Maar tijdens het hardlopen door de prachtige weilanden leefde je weer wat op. We spraken over sportieve uitdagingen en onze dromen. Je was zo’n fijn sport maatje. Vorig jaar kwam ik je weer tegen bij een boksles in Amsterdam oost. Zo leuk je weer te zien! Je vertelde me dat je een huis zocht. En Ruud, jij was altijd de eerste die ik vroeg als ik weer op reis ging. Ik wilde jou gewoon weer terug in Amsterdam Oost..... je was de beste 'buurman' , kon soms ook zelfs spontaan aanbellen, en ik kon je soms spontaan een knuffel geven, aanraking vond je fijn zei je dan. Ooit vertelde je me zo’n grappig verhaal, waar ik zo hard om heb gelachen. Want zoals Bruno zondag zei: een MooiBOY was je wel ;). Maar zelfs slapend kon jij een meid regelen...... Je ging naar een festival, en waar anderen nog uren door gingen in de hoop op een avontuurtje, viel jij lekker in slaap in je tent en werd ergens in de vroege uren spontaan wakker... er stapte nml. een wildvreemd meisje zomaar in je tent, ze ging meteen naast je liggen en viel in slaap. Blijkbaar had ze in haar halfdronken staat per ongeluk de verkeerde tent gekozen—uiteraard JOUW tent. Je werd wakker, zag haar liggen en vroeg je even af: "Moet ik haar er nu uit sturen?" Maar je besloot van niet. "Ach, eigenlijk was het wel fijn," zei je met die typische Ruud-grijns. We hebben er zó om gelachen! Echt een verhaal dat alleen jou kon overkomen. Ruud, jij deed iets met mensen. En jij blijft bij me. Ik draag je voor altijd in mijn hart, waar je verder mag leven en mag genieten van mijn knuffels. Love you, xxx

Lieve Ruud, Ik heb maar een paar keer de gelegenheid gehad om samen met je in een project te werken, maar je was veel op het Marineterrein als wij daar ook waren. Je was een fijn, slim en rustig persoon. Ik keek op naar je kennis en genoot vande rust die je in je had. Je had alle tijd om dingen uit te leggen en te laten zien hoe en waarom je bepaalde dingen maakte/deed. Ik hoop dat je de vrede en rust vind die je verdient. Gecondoleerd en veel sterkte toegewenst voo alle vrienden en familie van Ruud.

I wish we all could have reached out to Ruud and said all these warm words earlier, when Ruud needed us the most.💔 Lots of hugs and strength to the family!🙏🏻

Dear Ruud, so sad to see you go. As nomads we are used to goodbyes somehow. But still they always hurt. I was thinking about you the last days a lot. Although we met just a few times, I felt a very warm connection. You've been a very deep, feeling person and I wish our souls could have grown a little more together. But as the universe decided to separate you from us now, I hope your soul finds peace wherever you are now. One day our souls will find each other again and we can continue to grow together. With all my love for you.

Liefste Ruudekke, zo noemde ik je. Vandaag heb ik afscheid van je moeten nemen. Het blijft onwerkelijk. Wat is er mooi over je gesproken en zelfs voor je gezongen. Zoveel mensen die zo intens veel van je hielden. Wat een verdriet dat je die liefde zelf niet kon voelen. Ik heb zoveel mooie herinneringen aan je. Onze wandelingen, naar Castricum samen de duinen in, madeira ontdekken samen, concerten van Krishna Das, series samen kijken die je alleen keek om mij een plezier te doen. Onze prachtig eerlijke gesprekken blijven mij voor altijd bij. Hoe jij je ziel op tafel durfde te leggen en zo kwetsbaar durfde te zijn. En ik bij jou. Je prachtige ogen waarin zoveel huisde. Je typerende lach en grinnik. Je onverwachte sarcasme waar ik kapot om ging op momenten. Je liefde. Vooral jouw liefde. Oordeelloos houden van. Dat kon jij. Waardoor het zo moeiteloos was om mijzelf te zijn bij je. Ik ben je daar zo dankbaar voor. Alleen tippen deze woorden aan herinneringen niet aan het gevoel dat erbij komt kijken. Je was zo’n ongelofelijke prachtig mooi en uniek mens. Het spijt mij zo dat ik er afgelopen jaar niet genoeg voor je was. Ik ging zelf door zo’n zwaar jaar en ik kon het niet meer goed dragen. Waardoor ik jou niet meer kon dragen erbij. Het spijt mij zo.. Ik hoop zo dat je rust hebt nu. Niet meer hoeft te zoeken. Niet meer hoeft te sleutelen aan iets buiten jezelf waarvan je dacht dat ‘dat’ het was. Het gevecht is voorbij. Je mag rusten. Ik hoop dat je gelukkig bent en vrede hebt. Ik ben zo dankbaar dat ik jou heb mogen kennen en dat jouw licht mijn leven heeft aangeraakt. Ik hou van je. Altijd.

Ik hou van je lieverd

It was love at first sight. I will hold you close, always.

Lieve Ruud, Het is onwerkelijk om onderweg te zijn naar jouw afscheid. Het duurde een dag of twee voor het nieuws werkelijk bij mij indaalde. Ruud is er niet meer. Je ogen zie ik sinds gisteren, als ik aan je denk… je bent continue in mn gedachten. Die ogen die altijd zo veel konden zeggen: een brutale lach, een warme instemmende knik, ogen die soms zochten naar antwoorden… Soms waren ze ook ondoorgrondelijk. In 2016 ontmoette ik jou bij Bruno thuis toen ik een relatie met hem kreeg. Een echt mannenhuis. Man wat konden jullie viespeuken zijn! Maar wat ik vooral herinner zijn de vele ochtenden met zn drieen in pyjamas op de bank na een gezellig feestje, gevolgd door eindeloze koffies, eitjes, broodjes… s avonds lekker samen koken en op de bank een film kijken. Lekker knus was het en wat was het altijd zo fijn met jou erbij. Samen van een berg op wintersport, tot de late uurtjes barretje in en uit in Barcelona, klimmen in de Ardenne en ontelbare wandelingen, festivals, zomerse parkavonden…. De laatste jaren zag ik je niet meer vaak, en hoorde ik zijlinks dat je flink in de knoop zat. Ik liep je 6 maart tegen het lijf in Amsterdam. De verrassing in je ogen, je zei niet veel, maar ik zag het verdriet. Ik was onderweg en moest ergens heen, dus ik bleef niet lang staan Wat een spijt heb ik dat ik die kans heb laten schieten, denkend dat een ander moment zou komen om weer met je te praten. Lieve Ruud, bijzonder mens. Dank je voor alle mooie tijden. Ik hoop dat je rusthebt gevonden enkan voelen hoeveel er van je gehouden is.

Ruud, I met you for the first time in 2015 when you visited Anton in New York, we lived together for a few months in our apartment. I knew we would become close friends right away, our souls recognised each other somehow! It only started with laughters and deep conversations. The best of friendship. Honesty, love, listening, laughters and adventures. You made fun of my English accent, you called me butterfly, and we discovered Thich Nhat Hanh together, reading "True Love" and having major spiritual breakthrough. I want to thank you for your friendship, for your adventurous spirit, kind and curious soul, and big, beautiful heart. You taught me coding can.be creative and awesome. We saw each other often when we were living in Amsterdam, I will particularly remember one day when you came home and transformed the living room into a vivid jungle, where plants and tropical flowers would grow anywhere I would look at with your VR glasses. That was wild! You were so creative and I always admired everything you did. The last time we spoke was just before I left for the Himalayas, a few month ago. We would stay in long silence, just so we could take the time to feel everything, the pain, the darkness, the unknown. You cried, laughed, cried again, and let things out. You explored parts of the self that are hard to see, there is tremendous courage in this. You were an explorer of the heart, mind, soul, and earth. And despite your mental state, that day you encouraged me so much in my quest for the mountains, I remember hanging up feeling energised and confident that I could hike and climb that big mountain. Thank you <3 Now you can rest, in peace, in love. You are incredible, and you'll stay in my heart forever. I know we'll see each other in dreams <3

Een privé bericht is achtergelaten door Celine Doornink

Een privé bericht is achtergelaten door Juliette

Ruud, The past few days felt like a film, and it still does. When I woke up in the morning, reality hit hard again and I still can’t believe we would never speak anymore. If I had to describe our relationship I’d say it always felt like I’ve known you for many lifetimes. You told me a psychic said you were Vietnamese in your past life, which explained why the connection felt so intense, cos I’m the only Vietnamese person you knew. Who would have known taking a trip all the way to Madeira from Vietnam would have led to such magical interactions. Before I left Madeira, I told you I was your biggest fan. Your eyes lit up. The last time we met in person was in Lisbon in October 2022. I could feel the deep sorrow you were carrying. Slowly you opened up to me, you shared your struggles, which inspired me to open up about mine. You knew I was lonely before I even felt it. When I tried to find you a therapist, I realized I needed therapy too. We supported each other through phone calls for almost 2 years and a half - being able to cry in front of each other, learning to be the safe place for each other and chatting about fun random stuff because our ADHD brains are so strange. When you felt despair, or having panic attacks, I was able to calm you down, I really took pride in that. But things were getting better, then it got worse, better, then not quite…I didn’t know what else to do anymore. The last few months we didn’t interact as much, but I always thought you would pull through one day. You called me on March 9, you said you had your passport, you asked me if you should go back to Madeira. It felt like any conversation before, I never knew that would be the last time we spoke. I wish I had been kinder, sweeter. I have so many regrets now. For someone who said you were lost, you helped me find my way. For someone who was lonely, you called me when I was at my loneliest. How many people could see how beautiful your soul is? You had fought with all you got. I take solace in knowing now you’re not in pain anymore, and you could finally rest. I will keep fighting and raise awareness about mental health, trauma, and different healing methods. Please visit me in my dreams.

Ik kan me nog levendig herinneren dat ik je de eerste keer zag, dat was niet in het echt, maar op papier. De office-manager bij IJsfontein kwam vrolijk naar me toe lopen met een uitgeprinte sollicitatie-mail, met op 1 van de blaadjes een a4-formaat foto van jouw mooie hoofd! We hebben er om gelachen, en we hebben je uitgenodigd om te komen praten. Je werd een fijne collega, en ik vond het jammer dat je vertrok om op reis te gaan. In de tijd dat jij bij IJsfontein was maakten we veel mooie projecten, maar het maken ervan was soms flink zwaar. Ik denk dat het daarom is dat ik nog regelmatig terugdenk aan die tijd, en dus ook aan jou. Na je vertrek hadden we maar weinig contact, ik bleef alleen via-via en online op de hoogte van wat je deed. Als ik je een keer op een borrel of feestje trof was dat een leuke verrassing. Ik was onder de indruk van je avonturen in het buitenland en de prachtige projecten waarover je af en toe online postte. Ruud, de wereld was mooier met jou erbij.

Dear Ruud, Knowing you has been an incredible experience and I'm extremely grateful for that. In many ways you felt like a brother to me, someone who I could very easily with and who always inspired me to do more. We first met in 2017 when I joined the same co-working space for freelancers. We really got to know each other when I joined your team in Berlin for a crazy 24-hour game jam. You had a magnetic personality for talented people and got energized by their desires to create. Even under those stressful conditions, you wanted everyone on the team to fully pursue their ambitions within the project without any concern about the amount of work that it meant you'd be straddled with. You were so passionate and wanted everyone around you to be the same. It was a superb experience and we won first place in the end. After that, we've worked together several times on other projects and I've always had the same great feeling working and spending time together. We worked really closely creating a live motion capture music performance for Chagall. It was a momentous experience working together with the edge of what was technically possible which you so skillfully navigated. We got to work together to share the stories of several veterans of the Netherlands Armed Forces and a few other creative ventures together. More than anything else though, I deeply appreciate the friendship we shared. It was always a blast to spend time together, which we did playing Mario Kart in your apartment or getting together on the race bikes for long weekend treks. The last time I saw you was at the celebration party for my wedding in 2022. Afterwards I moved out of the country but we still stayed in touch through the whatsapp and occasional phone calls. We last spoke about six weeks ago. I knew you were in a very difficult spot in life and all I could do was try to offer your my unconditional friendship. I wish there was more I could do but I know that there are many more people such as myself who feel the same way since your presence is felt heavy on their hearts now and forever. I was really hoping that you would come to visit and stay with me and my wife for as long as you liked, which I know you really wanted to do. You will forever be remembered and cherished. I hope you rest fully in peace.

Lieve Ruud, Lang geleden was je mijn enige mannelijke vriend. Ik leerde je kennen via een datingsite. Het klikte misschien niet romantisch maar vriendschappelijk voelde ik vonken! Ik associeer jou met mijn vrolijke en wilde jaren in Amsterdam. Een tijd en een gevoel dat alles nog mogelijk was. We gingen wandelen op Prinseneiland en bespraken de liefde en het datingsleven. We gingen dansen op Ruigoord. Je was zo heerlijk rustig en open. Ik vroeg je Ruud als het ons niet lukt om iemand te vinden, gaan we dan ooit samen trouwen? Ja zei je toen met een grijns. Jaren gingen voorbii en onze vriendschap veranderde en verwaterde ook. Ik herinner mij nu vaag dat je het zei dat je last kreeg van depressie. Ik leek het niet genoeg te begrijpen. Je leek minder geïnteresseerd om mij te zien en minder enthousiast toen je van oud west naar Oost verhuisde. Ik heb altijs gedacht dat het "Loin des yeux loin du cœur was". Nu ik met veel triestheid lees wat jou lot is geworden de afgelopen jaren bedenk ik dat ik het misschien te persoonlijk heb opgevat dat je toen door het spectrum van depressie opgaf. En dat ik onze vriendschap misschien had moeten boosten en behouden. Ik wou je nog zo graag een holistische massage geven in het kader van mijn opleiding destijds. Ik vind het jammer dat ik je dat nooit heb kunnen laten ervaren. Misschien had het je wel wat verlichting kunnen brengen. Al die wat als, heeft toch nu geen effect. Je was misschien al enkele jaren uit mijn leven maar je bent nooit uit mijn hart verdwenen. Ruud, mijn enige mannelijke vriend ooit. Ik vergeet nooit hoe hilarisch het was om mij uit te nodigen voor jou "Vriendinnen van Ruud feest". En dat ik al die gezichten voor het eerst ontmoette. Ik verbaas me ook hoe sociaal je daadwerkelijk was. Hoe groot je sociaal netwerk was. Ongelooflijk. Ik vind dat echt jouw kracht. Ruud. Ik blijf maar schrijven maar ik stop nu. Vaarwel Ruud. Liefs Elsita uit de Jordaan

Beste Ruud, Ik besef me nu dat ik je nooit meer zal zien inloggen, je waakzame oog stelde me gerust, als een van de weinigen. Ik wens je een fijne plek toe, van rust en wederkerigheid. Vergeet niet af en toe een blik op ons te werpen, dan doe ik dat ook.

The first time I met you was in 2018 then we had a lot of fun at a hackathon together in Copenhagen. The last time I saw you was in 2020, through a video chat when I was in San Francisco. You called me little Capricorn and I called you my Cancer. This was our joke that I’d always remember. Your farewell notice just popped up when I woke up in the middle of night in Taiwan. I couldn’t believe it but not sure how to confirm true or not. I started reviewing our Facebook messenger and the last time we talked was in 2023. You talked about moving to Asia and that got me excited. The next time I heard from you is today in 2025. I then picked the four pictures that we took together. Then I remembered the time I traveled to Amsterdam, you were kind enough to let me crash on your couch. I couldn’t find the long steep stairs photo of your apartment from my cloud, but I do remember the beautiful sunrise of your little dinning room. (Then I found all the photos after I finished writing 😌) Thank you for being my best friend in Amsterdam. I do hope this is just another joke then you laughed at me telling me you got me and you’ve moved to Taiwan. I’m pretty sure Taiwanese would love your humor. I love you my friend. Rest in peace my Cancer, Ruud Op Den Kelder ♋️

Een privé bericht is achtergelaten door Gr Ome Pe.

Zomerfeest 2015 bij &ranj

Dag ruud. Ik vind het erg raar dat je er niet meer bent. En heel erg naar, en heel erg zielig ook. Moet veel aan je denken de afgelopen dagen. Ik heb je leren kennen zo’n tien jaar geleden, en we hebben veel samen aan leuke creatieve projecten gewerkt, je was zo lief om mij je huis in oost laten gebruiken toen ik t nodig had, we zijn op reis geweest samen, en hebben vaak gehangen samen. Om je afgelopen jaren zo erg in de put mee te maken ging mij erg aan mijn hart. Je bent- of ja was dus nu eigenlijk zo’n knappe, leuke, kalme, creatieve, interessante jongen! Het leek alsof je alles mee had in het leven en er ook echt wel van kon genieten. De laatste foto die je mij recent nog stuurde was van de stempel in je paspoort met daarbij je comment ‘mooie herinnering’. Dat was in Januari 2019, de wereld was toen nog veel ‘normaler’ of leek normaler in ieder geval, en wij hadden samen met Pascal inderdaad een kort maar krachtige super-tijd daar. Transavia vloog opeens naar Beirut dus wij gewoon dat lange weekend meepakken, waarom niet haha! Samen libanon verkennen van strand in de ochtend ten zuiden van Beirut naar de Druzen in de besneeuwde bergen in de middag. Deze Ruud zal ik me ook herinneren, de reislustige doch kalme maar ook vrolijke en vooral lieve Ruud. 26 Feb 2021 is bijna precies 2 jaar na deze ‘mooie herinnering’, toen kwam je even op de borrel in de kromhoutwerf, Tim was ook mee. Ik weet nog hoe ik was geschrokken van de medicatie-Ruud. Wtf man je was zo ‘neutraal’, k had je in al die jaren daarvoor nog nooit eerder zo gezien, k lees terug in mn whatsapp dat ik je de volgende dag nog excuses heb aangeboden dat ik zo expliciet naar je was of die medicatie wel goed voor je was en dat je zo anders en onderdrukt leek. Gaandeweg schrok ik eigenlijk elke keer wel weer als ik je zag. Je zat er zo verloren bij ons op kantoor vorige zomer. Wel lief mee-eten in de schietbaan en toch nog een klein beetje reageren op vragen, maar ook zo verloren. Mijn hart ging naar je uit lieve Ruud, ik wilde je graag helpen en dacht dat het zou helpen om je net als vroeger gewoon mee te trekken op een leuk project, beetje betaald aankloten met virtuele modulair synthesizers. Het ging je prima af puur op skillset, je kon van alles uit je vingers toveren op die dikke gamerlaptop van je. Talent en skill had je genoeg man. Zelfs als depressieve stille Ruud kon je nog mooie dingen maken. Ik dacht dat je ‘gewoon weer even’ één of twee maanden naar Madeira zou gaan en dat je daar wel weer op zou krabbelen. Je liet me weten dat je bij een huis bezichtiging er als een zoutzak bij zat en t dus niet was geworden, hoe erg je daarvan baalde. Maar je probeerde wel dingen. Ik dacht dat het je zou lukken, een woning te vinden in A’dam, weer wat energie krijgen om wat vaker af te spreken. Fuck de woningen in Amsterdam en afspreken doen we dan wel weer als het ook mijn tijd is. Ik had het je nog graag irl gezegd, maar Ruud ik vind je een ontzettend lieve zachtaardige leuke jongen, en ik ben blij dat ik je ken en zoveel leuke herinneringen met je deel. Het is raar dat je er niet meer bent, maar wij zullen aan je denken, en jij bent nu daar en ik denk en hoop dat je weer gelukkig bent en wat meer de oude. Vaarwel lieve Ruud.

Hi lieve Ruud, Hierbij een verdrietige groet van je ex collega's. Het nieuws kwam hier hard binnen. Je was al een lange tijd bij ons weg maar zijdelings hadden we nog altijd contact en hebben we veel mooie herinneringen. We gaan je missen en wensen familie, vrienden en achterblijvers heel veel liefde en sterkte toe. Hayo, IJsfontein

Ola Ruud, you are in my thoughts, as I know you're also for many others here on Madeira, where you were a well-loved part of the community. This pic is from the New Years Eve celebration in Funchal, where we welcomed in 2022 together. Thank you for your kind presence and dry humour, your big hugs and thoughtful gestures. You didn't take yourself too seriously, did an outstanding impression of John Travolta and I treasure being able to share the joy of introducing you to the film Zoolander and Blue Steel - which you definitely had your own version of too, hehe. I was glad to keep in touch with you from time to time as we explored beautiful places in the world. I appreciate your being open about your struggles, and whilst I'm gutted you're not here any more, I'm glad to know you can now rest in peace. Sending cosmic hugs to you, Ruud, see you on the other side 🤍

Dear Ruud. I have reflected on this event for the last couple of days and, besides grief, i've let my soul open to our good memories together. We have often kept in touch the last years and have supported each other as much as we could in both hard and good times. You remain in memory as someone who is deeply introspective, hard working, capable of carrying deep, philosophical conversations and most importantly... inspiring. Inspiring because you have had hard fights to fight and you embraced these fights, faced them, and did your best in front of them. Wherever you are, i am sure you are in a good place and someone up there is taking care of your good soul. I am shedding tears while i am writing this and no text can replace my grief... Take care out there, good soul. You will never be forgotten!! Alex, your dear friend.

So many memories... Your soul was kindest one. Thank you for our friendship, Ruudy. Love you bud! Sending big hugs to the family and friends.

Brother! I just want to say that I am so grateful to meet you in Madeira few years ago and get to know you on a deeper level. Will never forget our memoriers together. Loved our poker nights, acro yoga sessions, paddle boarding together (I still owe you 2 paddle boarding sessions since you beat me twice in paddle boarding) and our swims in ponta. Still have the video of us holding hands while jumping from the pier, bro that was so much fun, just going to the pier almost everyday and practice our head first dives, which I was way better than you at it! I am going to miss you brother, our deep talks, ur sense of humor and energy and simply just ur presence! I wished we could have surfed one day together, but maybe in another life :). Love you brother, and u will definitely be missed

Ruud, my special boy—this is what I would call you all the time, and every single time, you would return the compliment. It became our little thing, a name that perfectly captured just how unique and extraordinary you were. I would randomly take photos of you while you were working out, and while the rest of us looked terrible, you somehow always managed to look effortlessly good. I would tease you about becoming a model because, truly, no one had a jawline as perfect as yours. Your smile could light up any room—it wasn’t just beautiful, it was warm, genuine, and full of life. I used to joke that your name didn’t match you at all because you were anything but “rude.” In fact, you were the kindest, most gentle soul. I take comfort in knowing that we now have a guardian angel—one with the most radiant smile and the kindest heart. Rest in peace. You were truly one of a kind.

My friend, I will miss hearing your voice and the very characteristic way that you laughed. Your sense of humour that always caught me off-guard, genius way your creative mind worked and inability to be anything else other than your genuine self. You were finding it difficult to find reasons to laugh in the past years, but we managed to find some moments of humour and lightness in this inexplicably rough world. You are loved, Ruud. And I know I will speak to you in my dreams. May you finally find your peace 💔

Ik ontmoette Ruud in 2014, toen hij als freelancer developer meewerkte aan een gameproject voor een Griekse opdrachtgever. Het was een project in zwaar weer: deadlines die niet gehaald werden, budgetoverschrijdignen, onrealistische verwachtingen van de klant. Ruud was een echte teamspeler, bleef vaak ook langer als de rest van het team aan het overwerken was in de studio. Menig maal hebben we thuisbezorgd laten komen en met elkaar gegeten en Ruud was daar ook steevast bij. Ik leerde hem kennen als een authentiek en gevoelig persoon, aan de ene kant heel sociaal en aan de andere kant gereserveerd. Ruud klaagde nooit, maar liet wel doorschemeren dat het project ook voor hem pittig was. Vooral de reistijd tussen Amsterdam en Rotterdam was zwaar, zeker na een lange dag. Ik weet nog dat we daarom enkele malen een overnachting voor hem bij Stayokay Rotterdam hebben geregeld. Steeds als de deadlines verschoven, probeerden we Ruud langer te behouden. Hij vond dat OK maar was wel heel duidelijk dat er moment was dat hij zou stoppen, want hij zou op reis gaan. Op zijn laatste werkdag voor het project hebben we hem als team nog even in het zonnetje gezet. We hadden een ereader voor hem gekocht en iedereen had persoonlijke boekentips verzameld. In de jaren daarna heeft hij nog een aantal opdrachten voor ons gedaan, was hij een graaggeziene gast bij onze feestjes en ook buiten werk ging ik met hem om. Soms sprak ik hem maanden niet, maar we hielden altijd contact en spraken af en toe af. Zo ben ik nog keer naar Amsterdam gekomen om met hem bier te drinken en een hapje te eten bij NDSM. Het is bedroevend en onwerkelijk om me te realiseren dat dit nu niet meer kan. Ruud: Anique en ik gaan je missen. Rust zacht, Bruno

Hoi Ruud, Wat ik had moeten zeggen. Ik leerde je kennen als collega bij IJsfontein waar we samen hele mooie dingen hebben gemaakt. Van collega veranderde je snel in een goede vriend en we bleven elkaar zien. Sommige perioden even wat minder... maar altijd wakkerde het contact weer aan als je in de buurt was. Je ging freelancen, en dat vrijbuitersbestaan wat je leek te hebben, daar was ik een klein beetje jaloers op. Uiteindelijk stopte ik, mede geinspireerd door jouw stap naar het freelance bestaan, met mijn baan en besloot ook voor mezelf te beginnen. We gingen toen ook samenwerken. Twee vrije programmeurs. De wereld aan onze voeten. We hebben weer hele mooie dingen samen gemaakt, waaronder die grote AR game voor ABN Amro "The Lockdown". Toen deze game werd gelanceerd en groots gepresenteerd in de Westergasfabriek met veel bombarie krabten we ons wel even op het hoofd. Misschien hadden we er op zijn minst voor moeten zorgen dat onze namen ook werden genoemd, of misschien toch een hogere uurprijs moeten vragen ? Maar daar waren we niet mee bezig. Mooie dingen wilden we maken, van marketing begrepen we niets, managers waren maar stom en goede code was veel belangrijker. Het is aan deze tijd dat ik mijn dierbaarste herinneringen aan je heb. Samen werken in jouw appartement in Amsterdam. Was het mooi weer dan gingen we kubben in het park met een biertje, in de winter haalden we een loaded fries bij jou om de hoek en gingen we avonden lang je woonkamer verbouwen om racebanen te maken met Mario Kart Home Circuit. We waren dan weer twee jongetjes van 10 die helemaal opgingen in ons spel. We vergaten de wereld, die we allebei toch al absurd vonden, en konden erom lachen. Ik heb je laatst nog gezien. 2 Maart. Je stuurde me een berichtje om af te spreken. Ik was blij, want dat zag ik als een goed teken. Je kwam naar ADM en daar hebben we buiten een biertje gedronken. Je zat tegenover me met je rug naar de zon. "Kom lekker in de zon zitten", zei ik. Dat wilde je niet. Toen gebeurde er van alles, ik moest weg. Mijn zoontje had buien, de jassen was ik kwijt, het was ineens etenstijd, er was ineens heel veel haast. Ik ben weggegaan en heb toen geen afscheid van je genomen. Tuurlijk, dit zijn allemaal redenen, maar toch ook... ik was bang en vond het steeds moeilijker om bij je te zijn. Ik was bang voor de uitzichtloosheid die ik bij je voelde. Ook mijn deur begon zich langzaam voor je te sluiten. Lieve Ruud, Wat hoop ik erg dat je nu ergens bent, gelukkig en vrij, en dat ik ook, wanneer het voor mij tijd is om te gaan, je daar nog 1 keer te mogen zien. Ik zal naar je toe gaan en zeggen wat ik had moeten zeggen toen twee weken geleden, 2 maart op ADM: "Kom Ruud, als het mooi weer is halen we een sixpack en gaan we Kubben in het park. Is het slecht weer, we halen een loaded fries, we verbouwen de woonkamer en spelen Mario Kart Home Circuit tot in de vroege uurtjes en doen alsof de wereld niet meer bestaat" Bedankt dat je er was man, ik ga je missen. Ik hou van je Je vriend. Tim Groeneboom

Een privé bericht is achtergelaten door Andrea Callan

Lieve Ruud, We gaan je ongelofelijk missen. Je laat een leegte, die we gaan proberen te vullen met alle mooie herinneringen die we aan je hebben. Dank voor al je wijze woorden, je grote hart, steun en voor wie je was. Sterkte aan de familie en aan iedereen die van hem hield. Rust zacht lieve vriend. Daniël

Extremely sad to hear of Ruud's passing. He was a great friend and we had many amazing adventures together on Madeira. I will miss him greatly. Sending everyone who knew him love. x