Ach die lieve Wim, zachtaardig en naar zijn eigen zeggen ook best wel eens streng. Ik leerde hem kennen in de aanloop naar de oprichting van het Franciscaans Milieuproject in Stoutenburg. Hij heeft lang gedubd of hij mee zou gaan doen. Op de foto uit 1990 zien we hem (derde van links) met een stel andere 'voorbereiders' op het bruggetje over de vijver in Stoutenburg. Wim kwam er niet wonen, maar kwam wel regelmatig meedoen met activiteiten. Zelf was ik een bofkont dat ik nog wel eens zijn kaartje voor een concert in Vredenburg van hem kon overnemen. Het verbaasde me wel dat hij met zijn slechte gehoor toch zo kon genieten van (klassieke) muziek.
Wim heeft voor mij altijd iets jongensachtigs gehouden en een apart soort humor. Ik mocht hem graag, al heb ik hem de laatste jaren slechts één keer opgezocht. Dat was een blij weerzien. Wim zal nu eindelijk klaar zijn met die nare huidaandoeningen, waarvan hij zoveel te lijden heeft gehad. Stralend en dankbaar voor het Aangezicht van de Allerhoogste.
Erica - 10 juni 2022
Beste Guy, dank je wel voor het delen van je herinneringen aan Wim. Hartverwarmend om te lezen!
Mieke - 10 juni 2022
Dank je wel Guy..! Ik komdias tegen van Pinkstervoettochten, Bos en heideweek, reizzen [1993 en 1999 naar Rietti [ franciscusreizen ]. Als je iemand weet die toen ook meereisde, misschien heeft die interesse in dia's..
ik hoor het graag!
Mieke - 10 juni 2022
En wat een leuke foto...!!
Lieve Maartje, dank je wel voor het delen van je herinnering aan Wim. Zo herkenbaar die stempel! Lieve groet, Erica